Carel Fabritius Kimdir?      

Carel Fabritius Biyografisi

Çocukluk

Üç erkek çocuğun en büyüğü olan Carel Pietersz, Amsterdam’ın kuzeyindeki küçük bir köy olan Beemster polder, Middenbeemster’de Pieter Carels ve Berbertje van der Maes’de dünyaya geldi. Babası bir zangoç, öğretmen ve hafta sonu ressamıydı ve muhtemelen babaları Carel ve kardeşleri Barent ve Johannes’in erken rehberliğinde profesyonel ressam olacaklardı. Bununla birlikte, Carel ve Barent’in marangozluk eğitimi aldıkları ve zamanın geleneklerine göre “Fabritius” (“faber” marangoz için Latincedir) soyadını aldıkları bilinmektedir. 1641’in başlarında, Carel Hollanda Reform Kilisesi’ne girdi ve o yıl komşusu ve yerel papaz Aeltge Velthuys’un kız kardeşi ile evlendi.

Carel Fabritius Kimdir?

Eğitim

1641’de Fabritius, Rembrandt’ın yanında çıraklık yaptığı Amsterdam’a taşındı. Kardeşi Barent ve ömür boyu sürecek bir dostluk sürdüreceği ressam Samuel van Hoogstraten ona katıldı. Gerçekten de, Piet Bakker gibi sanat tarihçileri, Hoogstraten’in daha sonra Fabritius’un altında “tam teşekküllü bir asistan” olarak çalışmış olabileceğini öne sürdüler. Mauritshuis müzesinin küratörü Ariane van Suchtelen’e göre Fabritius, Rembrandt’tan özellikle “ışık ve onları bir hikaye anlatmak için kullanırken duyguları yakalama yeteneği” hakkında kısa sürede çok şey öğrendi.

Fabritius’un Rembrandt’ın atölyesinde kalması, Aeltge’nin 1643 baharında doğum sırasında ölmesiyle iki yıldan biraz daha kısa bir süre sonra sona erdi. Aeltge’nin varlıklarının bir envanteri göz önüne alındığında, Fabritius’un ebeveynlerinin evine (Middenbeemster’da) geri dönmesinin parasal endişeler nedeniyle gerekli olduğu şüphelidir. geride 1.800 lonca gibi çok az olmayan bir miktar bıraktığını gösteriyor (ayrıca eşyaları arasında, Fabritius’un eline atfedilen, kabaca boyanmış iki “ruw raengesmeerd” resmi de vardı). Bilinen en eski tablosu The Raising of Lazarus 1643 tarihlidir ve Aeltge’nin ölümüyle ilgili olaylar hakkında bilinenler göz önüne alındığında, resmin Amsterdam’da veya Middenbeemster’da yapılmış olması mümkündür.

Fabritius’un hayatıyla ilgili ayrıntılar azdır, ancak kayıtlar ressamın 1646’da yeni doğan kız kardeşi Cornelia’nın vaftiz babası olduğunu doğrulamaktadır. Rembrandt. Bakker, bu eserlerin Middenbeemster’den mi yoksa Amsterdam’dan mı kaynaklandığının kesin olarak bilinmediğini, ancak “seyrek nüfuslu Middenbeemster’in ona yeterli müşteri sağladığını hayal etmek zor olduğu için [..] yazıyor. Amsterdam, karısının ölümünden sonraki yıllarda ancak 1650’de Delft’e gitmeden önce periyodik olarak.

Bununla birlikte, küçük müşteri çevresinin biyografilerinden, Fabritius’un taşınmadan önce bir dizi portre çizdiği bilinmektedir. Örneğin 1649’da Middenbeemster ipek tüccarı Abraham de Potter’ı ve diğer tüccar, mülk sahibi ve sanat koleksiyoncusu Balthasar Deutz’u boyadı. Ayrıca Amsterdam merkezli ipekçi Cornelis Smout ve Middenbeemster’da bir mülkü olan karısı Catharina Scharckens için bir otoportre çizdiği de düşünülüyor.

1650’de Delft’e taşınan Fabritius, kendi stüdyosunu kurdu, bir bağışçı çemberi kurdu ve hatta bir öğrenci olan Mattias Spoors’u aldı. 14 Ağustos’ta dul Agatha van Pruyssen ile evlendi. Middenbeemster’da evli olan çiftin ikametgahı Delft olarak listelenmişti ve Fabritius, The Goldfinch ve The Sentry dahil olmak üzere “ünlü on üç” tablosunun çoğunu belediyede yaptı . Bununla birlikte, Fabritius’un Delft ressamlar loncasına (Aziz Luke Loncası) katılmasından önce iki yıl daha geçti. Diğer üyeler arasında Johannes Vermeer , Nicolaes Maes ve Pieter de Hooch vardı ve Fabritius’un bu sanatçılarla zaman geçirmiş olması kuvvetle muhtemeldir.

Bakker, Fabritius’un Delft’e gelmesiyle Lonca’ya katılması arasındaki gecikmeyi, “sanat piyasasını etkileyen ve Hollanda Cumhuriyeti’nin başka yerlerinde ancak 1660’larda güçlü bir biçimde hissedilen [ancak] daha şimdiden başlamış olan derin bir kriz olduğu gerçeğine bağladı. 1640’larda Delft’i etkiledi”. Gerçekten de, Fabritius’un Delft belediye meclisinden armalarını boyamak için 12 lonca kabul etmesi, onun iyi bir sanatçı olarak geçimini sağlamakta zorlandığını gösteriyor. Yine de Fabritius, Delft cerrahlar loncasının dekanı ve Stadholder Frederick Henry’nin (Majesteleri Orange Prensi) saray doktoru olan Theodorus Vallensis’in evi için olanlar gibi Delft’in bir dizi büyük manzarasını da içeren kârlı komisyonlar elde etti.

Fabritius, 12 Ekim 1654’te Delft barut dergisinin patlamasında aniden ve trajik bir şekilde öldü. Patlama, Fabritius’un stüdyosu ve birkaç tablosu da dahil olmak üzere şehrin dörtte birini yok etti. Fabritius’un öğrencisi Mattias Spoors ve o sırada Fabritius’la birlikte atölyesinde dini bir resim üzerinde çalışan yerel kilise dekanı Simon Decker de öldürüldü. Bakker, Fabritius’un patlamadan 48 saat sonra gömüldüğünü ancak ölümünün yeni bir gizemi ortaya çıkardığını bildirdi. Agatha (dul eşi), “borcun ikrarını” imzalarken, merhum kocasına “Portakal Prensi Majesteleri’nin ressamından” bahsetti. Bakker, “Stadholder Frederick Henry ya da oğlu William II için yürütülen herhangi bir komisyon için en ufak bir kanıt olmadığını” savunuyor. Ancak,

Carel Fabritius’un Mirası

Fabritius, Delft Okulu’nun önde gelen bir üyesiydi ve özellikle perspektif ve karmaşık uzamsal efektlerin yanı sıra yumuşak, atmosferik aydınlatma ve gün ışığı efektlerinin kullanımıyla ilgili deneyler açısından etkisi, saygın Delft’in eserlerinde görülebilir. okul arkadaşları Johannes Vermeer ve Pieter de Hooch.

Ölümünü çevreleyen trajik koşullar göz önüne alındığında, Bakker, Fabritius’un mirasını potansiyeline göre özetledi – ne olabilirdi ya da olması gerekiyordu. Şöyle yazdı: ” The Goldfinch ve The Nöbetçi gibi ünlü tablolar , o kadar özgünlük ve sanatsal kaliteye sahipler ki, sadece hiç çizmediği tüm eserler için pişmanlık duyabiliriz. Ne yazık ki, zamansız ölümü, yeteneğinin sonunda harika olup olmayacağını belirlemeyi neredeyse imkansız hale getirdi. öğretmeni Rembrandt Van Rijn’inkine eşit, hatta onu geçmeyecek kadar”. Aslında, küçük çalışmasında gösterilen vaat, diğer tarihçileri, Hollanda Altın Çağı’nın büyük ustası olarak Rembrandt’ın yerini almış olabileceğini tahmin etmeye sevk etti .

Bununla birlikte, Delft Okulu’nun temel unsurlarından biri haline gelen “yerli iç” anlatıyı keşfetmesi sorgulanamaz. Etkisi, çağdaşları Vermeer’in (gölgeleri ve arka plan ışığını kullanmasının özellikle belirgin bir etkisi oldu), de Hooch’un ve aslında Nicolaes Maes de dahil olmak üzere diğer Hollandalı sanatçıların çalışmalarında izlenebilir.

Daha yakın zamanlarda, Fabritius’un halka açık profili, Donna Tart’ın 2014 Pulitzer Kurgu Ödülü’nü aldığı The Goldfinch adlı romanının yayınlanmasının ardından yeni bir ivme kazandı . Fabritius’un “paha biçilmez” tablosunun yıkıcı bir galeri patlamasından sağ kurtulduğu Saka Kuşu, 2019’da Ansel Elgort’un başrolde olduğu bir Hollywood filmine dönüştürüldü. Tablonun kahramanı ve gizli koruyucusu Theo, sanat eseri için şunları söylüyor: “Bu bir ihtişamdır. ve ölümün dokunmadığını sevme ayrıcalığı.Çünkü zaman içinde bu tabloyu felaket ve unutkanlık takip ettiyse, aşk da öyle.Ölümsüz olduğu sürece (ve öyledir) küçük, parlak, değişmez bir parçam var bu ölümsüzlük”.