Berthe Morisot Kimdir?

Berthe Morisot Biyografi

FRANSIZ RESSAM

Doğum: 14 Ocak 1841 – Bourges, Fransa

Ölüm: 2 Mart 1895 – Paris, Fransa 

Çocukluk

Berthe Morisot, 1841’de Fransa’nın Bourges kentinde Edmé Tiburce Morisot ve Marie-Joséphine-Cornélie Thomas’ın çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailenin hali vakti yerindeydi ve babası yerel yönetimde üst düzey yönetici olarak çalışıyordu. Annesi Rokoko ressamı Jean-Honore Fragonard ile akrabaydı . Morisot’un iki ablası, Yves ve Edma ve ayrıca küçük erkek kardeşi Tiburce vardı. 1852’de aile, Morisot’un hayatının geri kalanını yaşayacağı Paris’e taşındı.

Burjuva bir ailenin kızları olarak Berthe ve kız kardeşlerinin sanat eğitimi almaları beklenirdi. Özel hocalarından ressam Joseph Guichard, onları Louvre’a götürdü ve orada duvarlardaki resimleri kopyalayarak öğrenmeyi öğretti. Guichard, kızların ebeveynlerini sanatsal eğitimlerine devam etmenin sorunlu olabileceği konusunda özellikle uyardı: “Kızlarınızın doğal yetenekleri göz önüne alındığında, benim eğitimim küçük salon yeteneklerine sahip olmayacak; onlar ressam olacaklar. Neyin tamamen farkında mısınız? Bu, sizin yüksek burjuvazi çevrenizde devrimci neredeyse felaket diyeceğim olacak .”

Ancak Edma ve Berthe, bu uyarıdan sonra bile öğretilmeye devam etti. Ancak bir süre sonra Edma bir deniz subayı ile evlendi ve çocuk sahibi olmak için uzaklaştı, yani ciddi sanatsal uğraşlarından vazgeçti. Ancak (çok yakın olduğu) Berthe’yi çalışmaya devam etmesi için teşvik etmeye devam etti.

Morisot, Louvre’a kopyacı olarak kaydolarak yanıt verdi. Oradayken, manzara ressamı Jean-Baptiste-Camille Corot da dahil olmak üzere diğer sanatçılarla tanıştı . Onu ilk ciddi resimlerini yapmaya başladığı havada çalışmaya başlaması için teşvik etti . Bu dönemde yoğun bir şekilde resim eğitimi aldı ve heykel çalışmalarının hiçbiri hayatta kalmasına rağmen heykel eğitimi aldı.

1864’te Morisot henüz 23 yaşındayken, resmi Paris Salonu onun iki manzara resmini kabul etti. Genç bir kadın olarak, bu neredeyse duyulmamış bir başarıydı. Bir eleştirmen, “Görüyorsunuz, bayanlar, bir sanatçı olabilir ve halka açık resim sergilerine katılabilir ve daha önce olduğu gibi çok saygın ve çok çekici bir insan olarak kalabilir” diyerek yanıt verdi. Çalışmalarının genel olarak iyi karşılandığı Salon’da birkaç yıl gösteri yapmaya devam etti.

1868’de Morisot, avangard resmin etkili lideri Paris’te Édouard Manet ile tanıştı . Manet, Henri Fantin-Latour’a yazdığı bir mektupta ünlü bir şekilde şöyle yazmıştı: “[iki kız kardeş] Morisot çok hoşlar. Ne yazık ki erkek değiller; yine de kadın olarak, her biri bir akademisyenle evlenerek resim yapma amacına hizmet edebilirler ” ( Fransız Akademisi jüri üyesi olan erkekler). Manet ve Morisot hemen yakınlaştılar ve birbirlerinin çalışmaları hakkında geri bildirim vermeye başladılar. Ancak profesyonel olarak, Manet Salon başvurularından birine Morisot’un istediğinden daha kayıtsız bir şekilde kendi eklemelerini yaptığında Morisot üzüldü ve Manet’nin ilişkiyi tamamen karşılıklı olarak görmediğini öne sürdü.

Bununla birlikte, Manet, Morisot’un fikrine ve bir sanatçı olarak çalışmasına açıkça saygı duyuyordu. Özellikle, Morisot, Manet’yi sanatsal pratiğinde önemli bir hareket olan en plein hava resmini almaya teşvik etti. Manet, Morisot’u 12 kez boyadı ve onu en sık konusu yaptı. 1872’de Morisot’un özellikle ünlü bir portresini tamamladı, burada onu siyah bir elbise giymiş, kendinden emin, zeki bir bakışla tasvir etti. Eleştirmen Sue Roe’ya göre, Manet’nin 1868 tarihli The Balcony adlı eseri Morisot’u tasvir eder ve “onun çekici güzellikteki havasına, gizemine ve yüzüne yansıyan karmaşık iç mücadeleye odaklanmıştır.”

Çiftin romantik bir ilişki içinde olduğu ancak Manet tanıştıklarında zaten evli olduğu için bir ilişki sürdüremedikleri öne sürüldü. Manet’nin zamanının tam bir playboyu olduğunu, düzenli olarak genelevlere gittiğini ve bildirildiğine göre evliliği dışında birçok kadınla arkadaşlık kurduğunu hatırlamakta fayda var. İkisinin tutkulu bir ilişkisi olup olmadığı veya Morisot’un Manet’nin sözde alışkanlıklarının istisnası olup olmadığı bilinmiyor. Morisot’un bıraktığı mektuplardan karizmatik Manet’ye derinden değer verdiğini biliyoruz.

1872’de Morisot, özel satıcı Durand-Ruel’e 22 tablo sattı ve kariyerinin yerleşik bir sanatçı olarak başlangıcını işaret etti. Manet ile olan bağlantısı sayesinde Morisot, daha sonra İzlenimciler olarak bilinen ressamlar çemberine çekildi. Manet, daha geleneksel sanat kariyerini bırakmayı reddetti ve Morisot’u avangard gruba katılmamaya teşvik etti. Ancak Morisot onun tavsiyesini dinlemedi ve çalışmaları 1874’te ilk Empresyonist resim sergisine dahil edildi ve büyüyen hareket içindeki önemine işaret etti.

Morisot’un halkın beğenisini ölçmekteki becerisi, çalışmalarının yaşamı boyunca popüler kalması ve sık sık, (ailesinin evini sık sık ziyaret eden ve Manet ile rekabet ettiği düşünülen) Edgar Degas da dahil olmak üzere birçok çağdaşından daha fazla satması gerçeğiyle ortaya çıkıyor. dikkati), Claude Monet ve Alfred Sisley. Ancak, kendini ve kendi işini acımasızca eleştiriyordu. Örneğin Claude Monet’e yazdığı bir mektupta kendini “bronş hastası bir kadın olmakla… tuvallerimle savaşmakla” suçladı. yapma arzusu.”

1874’te ve görece geç 33 yaşında olan Morisot, Manet’nin küçük erkek kardeşi Eugène ile evlendi. Bazıları, Morisot’un daha yaşlı, zaten evli olan sanatçıyla evlenemediği zaman, ikinci en iyi seçenek olan, onların evliliklerinin uygun bir evlilik olduğunu öne sürdü. Eugène aynı zamanda bir sanatçıydı, ancak Morisot’a kendi kariyerinde yardımcı olmak için kendi kariyerinden vazgeçmeyi kabul etti. Edgar Degas, evliliklerinin ardından çifte Eugène’in bir portresini hediye etti. Manet evlendikten sonra bir daha Morisot’u boyamadı.

Kız kardeşinin aksine, Morisot bir eş ve bir anne olarak bir hayat kurarken resim yapmaya devam etti. 1878’de, o ve Eugène, ilk ve tek çocukları Julie’yi karşıladılar. Morisot sık sık kızını resmetti ve Julie çocukken Manet ve Renoir gibi diğer ressamlara da poz verdi.

Kariyeri boyunca Morisot, Degas , Monet , Renoir ve şair Mallarme de dahil olmak üzere Empresyonist çevrenin birçok üyesiyle yakın dostluklar kurdu. 1878 hariç her yıl Empresyonist grupla birlikte sergilere katılarak aktif olarak yer almaya devam etti. Hatta 1886’daki son Empresyonist sergiyi tamamen tek başına organize etti. Empresyonist grubun örgütlü bir hareket olarak çöküşünden sonra, avangard sanatçılarla sergilemeye devam etti ve Belçikalı grup Les XX’nin 1887’de Brüksel’deki sergisine birkaç eser ve 1894’te onun halefi La Libre Esthetique’in dört resmine katkıda bulundu. Alışılmadık bir şekilde, Morisot bir takma ad veya evli adını kullanmak yerine her zaman kızlık soyadıyla sergiledi.

Eugène Manet, 1891’de başlayan kötü bir sağlık döneminden acı çekti ve sonunda ertesi yıl Paris’te öldü. Üç yıl sonra kızları Julie zatürreye yakalandı. Morisot onu sağlığına kavuşturdu, ancak ne yazık ki hastalığı kendisi kaptı ve sonunda 2 Mart 1895’te öldü. Ölümünden sonra şair Paul Valery şöyle yazdı: …] aldı, bıraktı, bize gelen, tamamen unutulan, sonra bir kez daha aklımıza gelen bir düşünce gibi fırçasına döndü.”

Ölümünden bir yıl sonra, Morisot’un Degas, Renoir, Monet ve Mallarme de dahil olmak üzere sanatçı arkadaşları, Morisot’un çalışmalarının ilk retrospektifini düzenlediler, 380 resmini bir araya getirdiler ve onun yeteneğini takdir ettiler.

Berthe Morisot’un Mirası

Berthe Morisot, kariyeri boyunca kadınlara ve kadınların rollerine ilişkin önyargılara karşı mücadele etmek zorunda kaldı. Bir eş ve anne olmanın yanı sıra bir sanatçı olma kararında oldukça sıra dışıydı, ancak birçok insan onu kaçınılmaz olarak geleneksel olarak kadın rollerinde gördü. Bu nedenle yakın zamana kadar ilişkilerinde Manet’nin “usta” ve Morisot’un “öğrenci” olduğu varsayılırdı, ancak birbirlerini farklı şekillerde etkiledikleri kesinlikle tartışılabilir.

Bazı köşelerde unutulmuş olsa da Morisot, İzlenimciliğin bir hareket olarak kuruluşunda önemli bir figürdü; ilk sergilerine katıldı ve çevrelerinde önemli bir sanatsal ve sosyal figürdü. Morisot, aynı zamanda, Mary Cassatt ve Eva Gonzalès gibi o sırada Paris’te yaşayan diğer empresyonist kadın ressamlar üzerinde de güçlü bir cesaret verici etkiydi .