Aristoteles Kimdir? Hayatı ve Felsefesi Nasıldır?

Doğum tarihi: MÖ 384, Stagira, Yunanistan

Ölüm tarihi ve yeri: MÖ 322, Euboea Island, Yunanistan

Antik Yunan filozofu Aristoteles, Sokrates ve Platon ile birlikte Batı felsefesinin temellerini attı.

Aristoteles (M. ö. 384-M. ö.322), siyaset, psikoloji ve etik alanındaki en büyük düşünürlerden biri olarak kabul edilen eski bir Yunan filozofu ve bilim adamıydı. Aristoteles 17 yaşına geldiğinde Platon’un Akademisine kaydoldu. 338’de büyük İskender’e ders vermeye başladı. 335’te Aristoteles, hayatının geri kalanının çoğunu okuyan, öğreten ve yazan Atina’da kendi okulu Lyceum’u kurdu. En önemli eserlerinden bazıları Nichomachean Etiği, siyaset, metafizik, şiir ve önceki Analitiktir.

Aristotales’in  Biyografisi?

Aristoteles, bir zamanlar küçük bir liman olan Yunanistan’ın Kuzey kıyısındaki küçük kasaba Stagira’da M. ö.384 civarında doğdu.

Aristoteles’in babası Nicomachus, Makedon Kralı II.AMYNTAS’in mahkeme doktoruydu. Nicomachus Aristoteles sadece küçük bir çocukken ölmesine rağmen, Aristoteles hayatının geri kalanında Makedon mahkemesine yakından bağlı kaldı ve etkilendi. Annesi Phaestis hakkında çok az bilgi biliniyor. Aristoteles gençken annesi’nin öldüğüne inanılıyor.( Mitolojik bir olay)

Aristoteles’in babası öldükten sonra, Aristoteles’in ablası Arimneste ile evli olan Atarneus’un Proxenus’u, genç bir insan olana  kadar Aristoteles’in koruyucusu oldu. Aristoteles 17 yaşına geldiğinde, Proxenus onu daha yüksek bir eğitim almak için Atina’ya gönderdi.

O zamanlar Atina, evrenin akademik merkezi olarak kabul edildi. Atina’da Aristoteles, Yunanistan’ın önde gelen eğitim kurumu olan Platon Akademisi’ne kaydoldu ve örnek bir bilim adamı olduğunu kanıtladı. Aristoteles, kendisi Sokrates’in öğrencisi olan Yunan filozof Plato ve akademisiyle yirmi yıl boyunca bir ilişki sürdürdü. Platon M.Ö 347’de öldü. Aristoteles, Platon’un bazı felsefi tezleriyle aynı fikirde olmadığı için, Aristoteles, pek çok kişinin hayal ettiği gibi akademinin direktörlüğüne şeçilemedi.

Platon’un ölümünden sonra, Aristoteles’in arkadaşı Hermias, Mysia’daki Atarneus ve Assos Kralı Aristoteles’i mahkemeye çağırdı ve onlara görevler verdi.

Aristoteles’in kitapları

Aristoteles, çoğu akıl yürütme, retorik, siyaset, etik, bilim ve psikoloji ile ilgili notlar ve el yazması taslakları şeklinde yaklaşık 200 eser yazdı. Diyaloglardan, bilimsel gözlemlerin kayıtlarından ve sistematik çalışmalardan oluşurlar.

Öğrencisi Theophrastus’un Aristoteles’in yazılarına baktığı ve daha sonra Roma’ya götürülene ve oradaki bilim adamları tarafından kullanılıncaya kadar onları nemden korumak için bir tonozda saklayan kendi öğrencisi Neleus’a aktardığı bildirildi.

Aristoteles’in tahmini 200 eserinden sadece 31 tanesi hala dolaşımda. Çoğu Aristoteles’in Lyceum’daki zamanına kadar uzanır.

‘Şiir‘

Şiir, Aristoteles’in çoğunlukla trajedi ve epik şiiri gözlemlediği, analiz ettiği ve tanımladığı bilimsel bir yazı ve şiir çalışmasıdır. Aristoteles, fikirleri temsil eden felsefeye kıyasla, şiir, dünyadaki nesneleri ve olayları temsil eden dil, ritim ve uyumun taklit edici bir kullanımıdır. Kitabı, karakter gelişimi, arsa ve hikaye de dahil olmak üzere hikaye yapımının temelini araştırıyor.

‘Nicomachean etiği ‘ve’Eudemian Etiği’

Aristoteles’in oğlu Nicomachus’a haraç olarak adlandırıldığına inanılan Nicomachean Etiğinde, Aristoteles “iyi yaşam ” olarak adlandırdığı şey için ahlaki bir davranış kuralları öngördü.”İyi yaşamın bir dereceye kadar daha kısıtlayıcı mantık yasalarına meydan okuduğunu iddia etti, çünkü gerçek dünya kişisel değerler çatışması sunabilecek koşullar yaratıyor. Bununla birlikte, bireyin kendi kararını geliştirirken dikkatli bir şekilde akıl yürütmesi gerekiyordu.

Eudemian Etiği, Aristoteles’in “iyi bir yaşam ” oluşturan davranış ve yargı konusundaki en önemli tezlerinden biridir.”

Mutluluk üzerine

Etik üzerine yaptığı tezlerde Aristoteles, hayatı yaşamanın en iyi yolunu keşfetmeyi ve ona anlam vermeyi amaçladı “insan için en yüksek iyilik” sözleriyle mutluluğun peşinde olduğunu belirledi. Mutluluğumuz bir devlet değil, bir faaliyettir ve zihnimizi kullanmamıza ve geliştirmemize izin veren bir yaşam sürdürme yeteneğimizle belirlenir. Kötü şans mutluluğu etkileyebilirken, inandığı gerçekten mutlu bir kişi, kötü şansı perspektifte tutmasına yardımcı olan alışkanlıkları ve davranışları geliştirmeyi öğrenir.

“Altın Oran dediği Aristo da tanımlanan Altın Oran.” Yaşayan manevi bir hayat, Aristo iman, nihai hedefi oldu. Bunu yapmak, bir bireyin ihtiyaçlarını ve koşullarını dikkate alarak, aşırı yaşama ve eksik yaşama arasında bir ortalama bularak her etik ikileme yaklaşmak anlamına gelir.

Metafizik adlı kitabında Aristoteles, madde ve form arasındaki ayrımı açıklığa kavuşturdu.

Aristoteles’e göre, madde şeylerin fiziksel maddesiydi, form ise kimliğini veren bir şeyin eşsiz doğasıydı.

Siyasette Aristoteles, insan davranışını toplum ve Hükümet bağlamında inceledi.

Aristoteles, hükümetin amacının vatandaşların erdem ve mutluluğa ulaşmasını mümkün kıldığına inanıyordu. Devlet adamlarına ve yöneticilere rehberlik etmeyi amaçlayan siyaset, diğer temaların yanı sıra şehirlerin nasıl ve neden ortaya çıktığını araştırıyor; vatandaşların ve politikacıların rolleri; zenginlik ve sınıf sistemi; siyasi sistemin amacı; hükümetlerin ve demokrasilerin türleri; kölelik ve kadınların ev ve toplumdaki rolleri.

‘Retorik‘

Retorikte Aristoteles, okuyuculara daha etkili konuşmacılar olmayı öğretmek için kamusal konuşmayı bilimsel titizlikle gözlemler ve analiz eder. Aristoteles, retoriğin siyaset ve hukukta gerekli olduğuna ve gerçeği ve adaleti savunmaya yardımcı olduğuna inanıyordu.

Aristoteles, iyi bir retoriğin insanları eğitebileceğine ve tartışmanın her iki tarafını da düşünmeye teşvik edebileceğine inanıyordu. Aristoteles’in çalışması, bir argümanın nasıl oluşturulacağını ve etkisini en üst düzeye çıkaracağını ve Kaçınılması gereken yanlış akıl yürütmeyi (tek bir örnekten genelleme gibi) araştırdı.

‘Önceki Analitik’

Önceki Analitikte Aristoteles, syllogism’i “bazı şeylerin varsayıldığı, ihtiyaç duyulan şeylerden farklı bir şey olduğu bir söylem ” olarak açıklıyor, çünkü bunlar öyle.”Aristoteles, akıl yürütmenin ana bileşenlerini kapsayıcı ve münhasır ilişkiler açısından tanımladı. Bu tür ilişkiler gelecekte venn diyagramları kullanılarak görsel olarak aşılanmıştır.

Mantık üzerine diğer çalışmalar
Önceki Analitiğin yanı sıra, Aristoteles’in mantıkla ilgili diğer önemli yazıları Kategoriler, yorumlama ve Posterior analitiği içerir. Bu eserlerde Aristoteles, akıl yürütme ve sağlam argümanlar geliştirme sistemini tartışıyor.

Bilim üzerine çalışmalar

Aristoteles, gökler de dahil olmak üzere astronomi ve Meteoroloji de dahil olmak üzere yer Bilimleri üzerine eserler besteledi. Meteoroloji ile Aristoteles sadece hava durumunu incelemeyi kastetmedi. Meteorolojinin daha geniş tanımı, “hava ve su için ortak olarak adlandırabileceğimiz tüm etkileri, Dünya’nın türlerini ve parçalarını ve parçalarının etkilerini içeriyordu.”Meteorolojide Aristoteles, su döngüsünü tanımladı ve doğal afetlerden astrolojik olaylara kadar değişen konuları tartıştı.

Dünya hakkındaki görüşlerinin çoğu o zamanlar tartışmalı olsa da, geç Orta Çağ’da yeniden kabul edildi ve popülerleştirildi.

Psikoloji üzerine çalışmalar

On the Soul, Aristoteles insan psikolojisini inceler. Aristoteles’in insanların dünyayı nasıl algıladıklarına dair yazıları, modern psikolojinin birçok ilkesinin altında kalmaya devam ediyor.

Felsefe tarihinde Aristoteles’in işe Geç Antik ta Rönesans ile fikirlerini etkilemiştir. Aristoteles’in felsefesinin ana odaklarından biri, sistematik mantık kavramıydı. Aristoteles’in amacı, insanın gerçeklik hakkında akla gelebilecek her şeyi öğrenmesine izin verecek evrensel bir akıl yürütme süreci oluşturmaktı. İlk süreç, nesnelerin özelliklerine, varlık durumlarına ve eylemlerine göre tanımlanmasını içeriyordu.

Aristoteles, felsefi tezlerinde, bir kişinin daha sonra Tümdengelim ve çıkarım yoluyla nesneler hakkında nasıl bilgi edinebileceğini de tartıştı. Aristoteles’e göre, bir kesinti makul bir argümandı: “bazı şeyler ortaya konduğunda, başka bir şey onların varlığından dolayı zorunluluktan çıkar.”Kesinti teorisi, filozofların şu anda bir syllogism olarak adlandırdıkları şeyin temelidir, sonucun belirli bir formun iki veya daha fazla diğer öncülünden çıkarıldığı mantıksal bir argüman.

Aristoteles, bugünün tanımlarına göre teknik olarak bir bilim adamı olmasa da, bilim, lisede geçirdiği süre boyunca uzun zamandır araştırdığı konular arasındaydı. Aristoteles, bilginin fiziksel nesnelerle etkileşime girerek elde edilebileceğine inanıyordu. Nesnelerin, daha sonra nesnenin sonucunu belirlemek için manipüle edilen bir potansiyelden oluştuğu sonucuna vardı. Ayrıca, insan yorumunun ve kişisel derneklerin bu nesneleri anlamamızda rol oynadığını kabul etti.

Bunun üzerine bir çalışmalar gerçekleştirdi. Bazı hatalarla, hayvanları benzer özelliklerine göre cinslere sınıflandırmaya çalıştı. Ayrıca, hayvanları kırmızı kanı olanlara ve olmayanlara dayanarak türlere ayırdı. Kırmızı kanlı hayvanlar çoğunlukla omurgalılardı, “kansız ” hayvanlar ise kafadanbacaklılar olarak etiketlendi. Hipotezinin göreceli yanlışlığına rağmen, Aristoteles’in Sınıflandırması yüzlerce yıldır standart sistem olarak kabul edildi.

Deniz biyolojisi de Aristoteles için bir cazibe alanıydı. Diseksiyon yoluyla, deniz canlılarının anatomisini yakından inceledi. Biyolojik sınıflandırmalarının aksine, kitaplarında ifade edildiği gibi deniz yaşamı gözlemleri çok daha doğrudur.

Mysia’daki üç yıllık kalışında Aristoteles, Kral Hermias’ın yeğeni olan ilk karısı Pythias ile tanıştı ve evlendi. Birlikte, çiftin annesinin adını taşıyan bir kızı Pythias vardı.

M. he.In Aristoteles’in liseyi açtığı yıl 335, karısı Pythias öldü. Kısa bir süre sonra Aristoteles, memleketi Stagira’dan gelen herpyllis adında bir kadınla bir romantizm başlattı. Bazı tarihçilere göre, herpyllis, Makedon Mahkemesi tarafından kendisine verilen Aristoteles’in kölesi olabilir. Sonunda onu serbest bıraktığını ve onunla evlendiğini varsayıyorlar. Ne olursa olsun, Herpyllis’in Aristoteles’in babasından sonra Nicomachus adında bir oğlu da dahil olmak üzere Aristoteles’in çocuklarını taşıdığı bilinmektedir.

M. he.In 338’de Aristoteles, Kral Phillip II’nin oğlu 13 yaşındaki Büyük İskender’in eğitimine başlamak için Makedonya’ya gitti. Phillip ve İskender’in her ikisi de Aristoteles’e büyük saygı duydular ve Makedon Mahkemesinin çalışmaları için cömertçe telafi etmesini sağladılar.

M. he. 335’te, İskender babasını kral olarak değiştirdikten ve Atina’yı fethettikten sonra Aristoteles şehre geri döndü. Atina’da, şimdi Xenocrates liderliğindeki Platon Akademisi, Yunan düşüncesi üzerinde hala önde gelen bir etkiye sahipti. İskender’in izniyle Aristoteles, Atina’da Lyceum adlı kendi okuluna başladı. Aristoteles, hayatının geri kalanını eski öğrencisi Büyük İskender’in ölümüne kadar Atina’daki Lyceum’da öğretmen, araştırmacı ve yazar olarak geçirdi.

Aristoteles’in öğretim sırasında okul arazisinde dolaştığı bilindiğinden, onu takip etmek zorunda kalan öğrencileri, “seyahat eden insanlar” anlamına gelen “Peripatetik ” olarak adlandırıldı.”Lyceum üyeleri, bilim ve matematikten felsefe ve siyasete ve aradaki hemen hemen her şeye kadar uzanan konuları araştırdı. Sanat da popüler bir ilgi alanıydı. Lyceum üyeleri bulgularını el yazmalarında yazdılar. Bunu yaparken, eski hesaplara göre ilk büyük kütüphanelerden biri olarak kabul edilen okulun büyük yazılı materyal koleksiyonunu inşa ettiler.

Büyük İskender M. ö.323’te aniden öldüğünde, Makedon yanlısı hükümet devrildi ve Makedonya karşıtı duyguların ışığında Aristoteles, eski öğrencisi ve Makedon mahkemesiyle olan ilişkisi nedeniyle suçlandı. Yargılanmaktan ve idam edilmekten kaçınmak için Atina’dan ayrıldı ve bir yıl sonra ölümüne kadar kalacağı Euboea adasındaki Chalcis’e kaçtı.

M. ö.322’de, suçlama kovuşturmadan kaçmak için Chalcis’e kaçtıktan sadece bir yıl sonra, Aristoteles sindirim organlarının bir hastalığına yakalandı ve öldü.

Aristoteles’in ölümünden sonraki yüzyılda, eserleri kullanımdan çıktı, ancak ilk yüzyılda yeniden canlandırıldı. Zamanla, yedi asırdan fazla felsefenin temelini atmaya başladılar. Aristoteles’in beşeri bilimler ve sosyal bilimlerdeki Batı düşüncesi üzerindeki etkisi, öğretmeni Platon’un katkıları ve Platon’un öğretmeni Sokrates’in kendisinden önceki katkıları hariç, büyük ölçüde eşsiz olarak kabul edilir. Aristoteles’in felsefi eserlerini yorumlamak ve tartışmak için iki bin yıllık akademik uygulama devam ediyor.