Annie Leibovitz Kimdir ?

Annie Leibovitz Biyografi 

AMERİKALI FOTOĞRAFÇI

Doğum: 2 Ekim 1949 – Waterbury, CT

Annie Leibovitz’in Biyografisi

Anna-Lou Leibovitz 1949’da Connecticut, Waterbury’de dünyaya geldi, Annie, bilindiği gibi, pastoral bir orta sınıf ailede büyüdü. Altı kardeşi vardı.Doğu Avrupa ve Yahudi asıllı ebeveynler tarafından büyütüldü. Annesi Marilyn, Leibovitz’e dans, müzik ve resim de dahil olmak üzere sanat tutkusunu aşılayan modern bir dans eğitmeniydi. Babası Sam, ABD Hava Kuvvetleri’nde yarbaydı ve sonuç olarak, Leibovitz’in çocukluğu boyunca aile sık sık dolaştı. Ailesi, bir fotoğrafçı olarak başarısını dünyayı bir araba penceresinden görerek büyümesine borçludurlar.

1960’ların sonlarında Leibovitz’in babası Vietnam savaşı sırasında Filipinler’de görev yaptı. Aile için gergin bir dönemdi ve Annie’nin olgunlaşmakta olan siyasi bilinci, popüler olmayan savaş karşısında çatışıyordu. Bu süre zarfında, fotoğrafçılıkla denemeye başladı.Askeri üssün ve yakındaki yerel bölgelerin fotoğraflarını çekmeye başladı. Medyaya kendini adamaktan çok uzaktı, ancak profesyonel bir fotoğrafçı olmak gibi bir arzusu yoktu.

Bu, 1967’de San Francisco Sanat Enstitüsü’ne katılmak için Batı Sahili’ne taşındığında değişti. Resim öğretmeni olma hedefiyle resim eğitimine başladı. Ancak şehirde şekillenen özgür ruhlu, genç, hippi kültürünü benimsemeden edemedi. İkinci yarıyıldayken bir fotoğraf atölyesi aldı ve hemen anadalını değiştirdi. Fotoğraf okulu, her ikisi de Leibovitz için son derece etkili olan ünlü modern fotoğrafçıların, özellikle Robert Frank ve Henri Cartier-Bresson’un fikirlerine dayanıyordu.Frank, belgesel tarzı ve gündelik ve ünlü konularla olan ilişkisiyle tanınıyordu. Cartier-Bresson, Avrupa’da benzer bir aktif fotoğraf stilini savundu.

Leibovitz, medyanın teşvik ettiği hızlı tempolu sanat yapım sürecinden ve sınıf arkadaşlarıyla olan dostluktan keyif aldı. Topluluk için bu takdir, daha sonraki portre ve editörlük çalışmalarının işbirlikçi doğasını önceden haber veriyor.

Leibovitz 1970’te hala okuldayken, Rolling Stone dergisinin yaratıcısı Jann Wenner’a, Vietnam karşıtı bir yürüyüşte şair Allen Ginsberg’in esrar içerken çekilmiş fotoğrafını isteksizce gösterdi.

Hemen onun yeteneğini gördü ve katkıda bulunan bir fotoğrafçı olarak işe aldı ve Ginsberg’in görüntüsü derginin bir sonraki sayısının kapağı olarak kullanıldı. O zamanlar Rolling Stone , rock müzik ve 1950’lerin bohem düşüncesinden ortaya çıkan karşı kültüre odaklanan deneysel, yeni bir dergiydi. Dergi ve personel her şeye açıktı ve Leibovitz bunu “görüntülerle doldurulmayı bekleyen boş bir tuval” olarak nitelendirdi.

Leibovitz 23 yaşına geldiğinde derginin baş fotoğrafçısı olmuştu ve çalışmalarını denemesi için tam bir sanatsal özgürlük verilmişti. Buna karşılık, The Rolling Stones, Elton John ve Bob Dylan gibi dönemin en etkili müzisyenlerini içeren yayının en ikonik görüntülerinden bazılarını üretti. Rolling Stone için yaptığı çalışma, onu Amerikan fotoğraf ikonu Richard Avedon da dahil olmak üzere, zamanın en ünlü yaratıcı figürlerinden bazılarıyla tanıştırdı. Avedon öncelikle bir moda fotoğrafçısı olarak çalıştı ve diğer fotoğrafçılarla ilişkilerden kaçınmasıyla ünlüydü.Ancak Leibovitz’de bir şey gördü ve ikisi yakınlaştı, yaşlı fotoğrafçı bir mentorluk rolü üstlendi.

Üniversitede olduğu gibi, dergi tarafından teşvik edilen sosyal ve işbirlikçi ortamdan keyif aldı ve özellikle yazar ve gonzo gazeteciliğinin yaratıcısı Hunter S. Thompson ile çalışmaktan keyif aldı. Thompson’ın düzensiz, hızlı tempolu yaşam tarzı, yazıları kadar efsanevi hale geldi ve o ve Leibovitz, sıkı bir parti için aynı ruhu ve yakınlığı paylaştı. Bazı özgün çalışmalara yol açan bir ortam ve kişilikler karışımıydı; uyuşturucu ve alkol dolu belirli bir gecede, Thompson patronunun yüzüne ateş püskürdü, bu da Wenner’ı şaşırttı ve Leibovitz, kötü şöhretli gonzo “şakasını” yakaladı.

Vanity Fair , Leibovitz’e 1983’te derginin ilk baş fotoğrafçısı olma konusunda yaklaştı. Ünlü rock and roll fotoğrafçısının parlak, ana akım bir Conde Nast yayınına geçmesi büyük bir riskti, ancak zamanlama doğruydu. Aşırı uyuşturucu kullanımı, Rolling Stone’daki çalışmasına engel oldu.Dergideki 13 yıllık görev süresi boyunca, Leibovitz iki kez aşırı doz almış ve kamera ekipmanını kokain ödemek için sattığı söylenmişti. Rehabilitasyonda geçen ve artık tamamen temizlenen fotoğrafçı, bir sonraki bölüme başlamaya hazırdı. Vanity Fair , Leibovitz’i Edward Steichen’in devamı olarak tasavvur etti.Ek bir karşı kültür damgası ile büyük portre geleneği. Yayın ayrıca Leibovitz’e tam bir sanatsal özgürlük verdi ve kısa süre sonra daha önce yayın için vurulmak istemeyen ünlüler, ilginç bir şeyin parçası olma umuduyla Leibovitz ile çalışmayı talep etti. Rolling Stone’un aksine , Vanity Fair’deki bütçeler bir sorun değildi ve Leibovitz daha deneysel olabilirdi. Portreleri, basit siyah beyaz görüntülerden, drama ve zengin renklerle dolu abartılı, sahnelenmiş prodüksiyonlara geçiş yaptı.

Yazar, eleştirmen ve politik aktivist Susan Sontag1989’da tanıtım fotoğraflarına ihtiyaç duyduğunda Leibovitz’den onları çekmesini istedi. İkisi hızla kalıcı, samimi bir ilişki geliştirdi. Asla birlikte yaşamadılar, ama her anlamda ortaklardı, hatta komşu New York apartmanlarında yaşıyorlardı. Pop kültür fotoğrafçısından 16 yaş büyük olan entelektüel yazar, yüzeyde alışılmadık bir eşleşme yaparken, ikisi birbirinin güçlü yanlarını tamamlıyordu. Leibovitz, Sontag’ı ünlüler dünyasına tanıtırken, ünlü bir fotoğraf ve medya eleştirmeni olan Sontag, Leibovitz’in çalışmalarına yeni boyutlar kazandırdı. Leibovitz, bir keresinde “benimle ya da çalışmamla ilgilenmesi bile benim için çok gurur vericiydi.Eleştirmiş olsa bile” diyerek Sontag’a hayrandı. Sontag bazen ona karşı sert olabiliyordu.Ancak Leibovitz, Sontag’ı fotoğraflarında bir zeka ve ciddiyet keşfetmesine yardımcı olmakla ilişkilendirir. Kısmen Sontag’ın etkisinin bir sonucu olarak, Leibovitz’e 1991’de Londra’daki Ulusal Portre Galerisi’nde bir kadın sanatçının ilk kişisel sergisi verildi.

2000’lerin başı Leibovitz için birkaç dönüştürücü değişim getirdi. 2001 yılında ilk kızı Sarah’ı dünyaya getirdi. Sontag, bu süre boyunca aralıklı olarak akut miyeloid lösemiyle mücadele ediyordu ve 2004 baharında bunun geri döndüğünü öğrendi. Leibovitz ona yardım etmek için mümkün olan her şeyi yaptı ama Sontag, Noel’den birkaç gün sonra hastalığına yenik düştü ve fotoğrafçıyı perişan etti. Hayat arkadaşı hastalığıyla mücadele ederken, Leibovitz’in babası da hastaydı ve Sontag’dan birkaç hafta sonra akciğer kanserinden vefat etti. Üç yıl sonra, 2007’de Leibovitz’in anneside öldü.

Şu anda çekim başına altı rakamı yöneten Leibovitz, parayı yönetmede çok kötüydü. Zayıf finansal kararları, annesinin ölümü sırasında 24 milyon dolar borç bulduğunda doruğa ulaştı.

Bunu ödemek için Leibovitz, görüntülerinin haklarını teminat olarak kullanarak büyük bir kredi aldı. Aldığı krediyi geri ödeyemeyince dava açıldı ve görüntülerinin hakları tehlikeye girdi. İflas başvurusunda bulunduğu ve çok sayıda mülk ve sanat eseri sattığı uzun bir hukuk mücadelesinden sonra Leibovitz borcunu ödeyebildi ve eserinin haklarını elinde tuttu. Bu dönem Leibovitz için ne kadar zor olsa da, inanılmaz zirvelerle doluydu. 2000 yılında Kongre Kütüphanesi tarafından Yaşayan Efsane olarak kabul edildi, Kraliyet Fotoğraf Topluluğu’na layık görüldü.

Annie Leibovitz’in Kariyeri Hakkında Kısa Bir Değerlendirme

Annie Leibovitz ünlü bir portre fotoğrafçısı olarak bilinir ve en az fotoğrafladığı insanlar kadar ünlü olmuştur. Popüler kültür ikonlarını dramatik ve yenilikçi yöntemlerle yakalamada bir usta olarak, Mario Testino’nunkiler gibi diğer çağdaş ticari fotoğrafların da meşru sanat eserleri olarak görülmesinin yolunu açtı. Leibovitz, hem sanatsal hem de popüler mekanlarda çalışmalarını geliştirmeye ve genişletmeye devam ediyor ve çalışmaları , gelişmekte olan fotoğrafçıların arzu ettiği yüksek bir standardı koruyor.