Andre Masson Kimdir?

Andre Masson Biyografi 

FRANSIZ RESSAM VE RESSAM

Doğum: 4 Ocak 1896 – Balagny surThereain, Fransa

Ölüm: 28 Ekim 1987 – Paris, Fransa 

Andre Masson’un Biyografisi

Çocukluk

Andre-Aime-Rene Masson, 4 Ocak 1896’da Paris’in kuzeyindeki küçük Balagny (Oise) kasabasında doğdu. Mütevazı bir ailenin üç çocuğundan en büyüğüydü. Ülkede büyürken, doğa ve dünya ile erken bir bağlantı hissetti.

Masson’un çocukluğu, alışılmamış düşünceyi teşvik etti. Özellikle annesi, daha sonra Sürrealistler için önemli olacak ve o zamanlar skandal olarak kabul edilen olağandışı metinleri teşvik eden bir Fransızca öğretmeniydi. Babası inançlarında daha muhafazakar olsa da, Masson’un sanatsal hırslarına müdahale etmedi.

Annesinin çabaları ve çizimlerinin kalitesi sayesinde Masson, on bir yaşında, normalden çok daha genç olan Brüksel Güzel Sanatlar Akademisi’ne kabul edildi. Tutkalı su ve pigmentle karıştırma yöntemi Masson’un sonraki tekniği için çok etkili olduğunu kanıtlayan Belçikalı ressam ve heykeltıraş Constant Montald’ın altında çalıştı. Ayrıca nakış tasarımları yapmak için bir yan iş aldı, bu da günlerinin çalışma ve çalışma ile dolu olduğu anlamına geliyordu.

Sınırlı boş zamanlarında Masson doyumsuz bir şekilde okudu. Paul Gauguin , Vincent van Gogh ve Paul Cézanne gibi fin-de-siècle sanatçılarının yanı sıra Quattrocento ve Rönesans ustalarının eserlerinden büyülendi . İkisi arasında bir süreklilik gördü ve James Ensor’un Christ in the Midst of the Storm’u ilk kez yaptığında “çağdaş resim eski ustalar kadar olağanüstü olabilir !” demişti.

İlgi alanları arasında modern ( Picasso ve Braque’nin yapıtlarıyla ilk karşılaştığında Kübizm karşısında şok olmuştu ) ve geleneksel (1914’te fresk resimlerini incelemek için kuzey İtalya’ya gitti) yer alıyor. Masson ayrıca İsviçre’ye gitti ve kişisel hayatını derinden etkileyen Frederich Nietzsche’nin felsefi yazılarından etkilendi.

1915’te Paris’e döndü ve Birinci Dünya Savaşı siper savaşının şiddetine, travmasına ve ölümüne katlanarak Fransız ordusuna katıldı. Ağır bir göğüs yaralanması geçirdikten sonra 1917’de taburcu edildi; aylarca askeri hastanelerde iyileşti ve bir psikiyatri tesisinde zaman geçirdi. Savaşta olma deneyimi, Masson’un sık sık açıkça bahsettiği bir şey olmasa da, işindeki çok şiddetli görüntülerin köküydü ve tüm hayatı boyunca onunla birlikte kaldı. Taburcu olduktan sonra karısı Odette Cabalé ile tanıştı ve ikisi Paris’e taşındı.

Paris’te Masson, engelli gaziler için bir stüdyo merkezinde çömlek yapmaya başladı. O da Journal Officiel ile çalışmaya başladı . Bu savaş sonrası yıllardaki çalışmaları, stil ve teknik olarak çok çeşitli olan erotik, bazen pornografik içeriğe sahipti. Sürrealist hareketin kurucusu André Breton , daha sonra bu Masson’un ‘erotik dönemi’ olarak adlandıracak ve onun tüm yapıtını anlamanın anahtarı olduğuna inanacaktı.

Yazar Malcolm Haslam’a göre Masson, Paris’teki stüdyosunda 45 rue Blomet’te düzenli toplantılara ev sahipliği yaptı. Burada Antonin Artaud, Michel Leiris, Joan Miró, Georges Bataille, Jean Dubuffet ve Georges Malkine ile birlikte grup, değişen bilinç durumlarını, şaraba ve müziğe eklenen esrar ve afyonu içerek, gelişen Sürrealist hareketin merkezinde yer alan yazarları tartıştı. : Nietzsche, Arthur Rimbaud, Comte de Lautréamont ve hatta Marquis de Sade.

Birçok yönden geniş ve farklı olsa da, bu çalışma grubu, derin belirsizlik ve insanlığın hiçlik ile bir arada varoluşu temalarını, Nietzsche’den alınan fikirleri paylaştı. Bu felsefe aynı zamanda metamorfoz temalarını da içeriyordu ve organik varoluşun değişken doğası, Masson’un sanatı için giderek daha önemli hale gelecek fikirleri savundu.

1921’de Masson, ortak arkadaşları Max Jacobs aracılığıyla sanatçı Joan Miró ile tanıştı . Masson ve Miró, hemen her ikisinin de kariyeri için etkili olacak bir arkadaşlığa başladılar. Sanatçılar grubu sık sık, entelektüel ve sanatsal bilgi, tartışma ve keşif yeri haline gelen rue Blomet’teki bir stüdyoda bir araya geldi. Ziyaretçiler arasında Ernest Hemingway, Gertrude Stein ve Masson’un eserinin ilk alıcılarından bazıları olan oyun yazarı Armand Salacrou vardı.

1923’te Masson’a önemli bir sanat tüccarı olan Daniel-Henry Kahnweiler tarafından bir sözleşme teklif edildi. (Henüz) yüksek ücretli olmamasına rağmen, bu fırsat Masson’un yalnızca sanat kariyerine odaklanmasına izin verdi. Hem Dada hareketini hem de Sürrealizmin doğuşunu kapsayan sonraki yıllar, Masson’un kariyerinin en heyecan verici ve başarılı yıllarından bazılarını kanıtladı. Tarzı değişkendi ve genellikle antik Yunan ve Roma mitolojisinden motifler içeren otomatik çalışma yöntemlerini denemeye başladı.

1930’larda, Masson’un çalışmaları giderek daha şiddetli ve rahatsız edici hale geldi. 1930’lardaki mezbaha resimleri serisi, Chaim Soutine’in Sığır Karkası (1920’lerin başı) ve Rembrandt’ın Slaughtered Ox’unun sanat tarihi mirası üzerine inşa edildi.(1655), ancak et ve et tasvirlerine yeni vahşet ve cinsel çağrışımlar getirdi. Bunun, o sırada çalkantılı kişisel hayatından kaynaklanmış olabileceği tahmin ediliyor. 1929’da boşandıktan sonra ikinci karısı Rose ile tanıştı, Sürrealist gruptan ayrıldı ve St-Jean-de-Grasse’de daha yalnız bir yaşam kurmak için Paris’ten taşındı. Daha sonra İspanya’ya yerleşti, ancak 1936’da İspanya İç Savaşı’ndan önceki yıllarda vahşete tanık olduktan sonra Fransa’ya döndü. Fransa’ya döndüğünde Breton ve Sürrealistler ile uzlaştı.

1941’de Masson ve ailesi, pek çok Sürrealist gibi Amerika Birleşik Devletleri’ne siyasi sığınma talebinde bulundu ve bu sığınma sağladı. Masson’un Amerika’daki zamanı, çalışmalarını dönüştürdü ve canlandırdı, konu, stil ve motiflerde yeni bir çeşitlilik getirdi. Metamorfoz ve kozmik birliğe olan hayranlığının yanı sıra, doğadan soyutlamalara daha fazla odaklanmaya başladı. 1943’te Masson, Breton’dan son ayrılmasını yaşadı, ancak bir stil olarak Sürrealizmi denemeye devam etti.

İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesiyle birlikte, Masson ve ailesi 1945’te Fransa’ya dönebildi. Fransa’nın güneyine yaptığı bir gezi sırasında Masson, Güneydoğu Asya sanatı ve Taoizm ile yakından ilgilenmeye başladı. Çalışmaları giderek daha varoluşsal hale geldi ve doğal manzaraların soyutlamaları aracılığıyla evrensel bir füzyon hissi verdi. Paris’te kalmaya devam etti, ancak Aix’teki bir kır evine gidip geldi. 1965’te Odéon-Théâtre de France’ın tavanını boyaması için görevlendirildi ve projeyi tamamlamaktan heyecan duysa da, yaşlanan sanatçı için zorlayıcı olduğunu kanıtladı ve bu onun son büyük çalışmasıydı. Agamemnon gibi klasik figürleri ve Falstaff gibi Shakespeare karakterlerini içeren bu büyük dairesel yerleştirme bir zafer olarak kutlandı. Oyuncu Jean-Louis Barrault’un şu açıklamayı yaptığı söylendi, “

Andre Masson’un Mirası

Masson, Sürrealizm’in merkezinde yer alan kavramların birçoğunu ele aldı ve travma, öfke, şiddet, cinsiyet ve ölüm gibi geleneksel temaları modern görüntülerle temsil etmenin yeni yollarını belirledi. Filozof Jean-Paul Sartre ona “bütün bir metamorfoz mitolojisinin izini sürmek: mineral alanını, sebze alanını ve hayvan alanını insan alanına (dönüştürme)” borçluydu.

Masson’un çalışmaları , en üretkenleri Jackson Pollock ve Mark Rothko olan çok sayıda 20. yüzyıl sanatçısını etkiledi . Pollock’un Aksiyon Resmi , özellikle Masson’un otomatik tekniği deneysel kullanımına dayanıyordu. Ek olarak, blok renklendirme ve form soyutlaması kullanımı, New York Okulu’ndaki diğer sanatçıları da güçlü bir şekilde etkiledi. Otomatizm pratiği yeniden ortaya çıkmaya devam etti ve çağdaş sanat üzerinde bir etkisi olmaya devam ediyor.

Masson’un çalışması, eklektik ve çok yönlü doğası nedeniyle de önemliydi. Farklı stiller ve teknikler denedi, böylece esas olarak Sürrealizm ile ilişkili olmasına rağmen, çalışmaları Kübizm’de bulunan perspektif unsurlarını geliştirdi ve bilinçsiz dürtüleri görsel imgelere kanalize eden otomatik işaretleme yöntemlerinin kullanımını popüler hale getirdi. Uzun kariyeri muazzam bir yelpazeyi içeriyordu, ancak izleyicilerin savaş travmasının duygusal etkilerini anlamalarına izin veren derin bir duygusal şeffaflık içeriyordu.