Amedeo Modigliani Kimdir?

Amedeo Modigliani Biyografi

İTALYAN RESSAM VE HEYKELTIRAŞ

Doğum: 12 Temmuz 1884 – Livorno, İtalya

Ölüm: 24 Ocak 1920 – Paris, Fransa 

Amedeo Modigliani’nin Biyografisi

Amedeo veya “Dedo” Modigliani, büyük bir Yahudi topluluğuna ev sahipliği yapan İtalya’nın Livorno kentinde, Flaminio ve Eugenia adlı Yahudi bir ailenin dört çocuğundan en küçüğüydü. Doğumundan kısa bir süre önce, aile şirketleri zor zamanlar geçirmiş ve Modiglianileri iflas ilan etmeye zorlanmıştı.Amedeo’nun zamanında gelişi, birçok değerli yadigarın kurtarılmasıyla sonuçlanmış olabilir.Aile efsanesine göre askerler, doğumda olan bir kadının yatağındaki herhangi bir eşyaya el konulmasını yasaklayan eski bir İtalyan geleneğine uygun olarak, mobilyalara el koymaya geldikleri için doğum sırasında Eugenia’dan kaçmak zorunda kaldılar.

Eugenia’nın babası ve kız kardeşi Isaac ve Laure Garsin, Amedeo’nun yetiştirilmesinde önemli bir rol oynadı. Garsinler oldukça eğitimliydi ve Amedeo’yu genç yaşta edebiyat, şiir, felsefe ve görsel sanatlarla tanıştırdı. 1895’te Amedeo, çocukluğu boyunca savaştığı birkaç ciddi hastalığın ilkine yakalandı.Tifo hastalığına yakalanırken önce annesine ressam olmak istediğini söyledi. Eugenia, oğlu için akademik bir eğitim tercih etmesine rağmen, daha sonra günlüğünde anlattığı gibi, isteklerini kabul etti: “1 Ağustos 1898’de uzun zamandır yapmak istediği çizim derslerine başladı.Zaten ressam olduğunu varsayıyor.” Ertesi yıl, Amadeo, çizim öğretmeni Guglielmo Micheli ile çalışmak için normal eğitiminden tamamen vazgeçti.

1901’de tüberküloz teşhisi konduktan sonra Modigliani, annesiyle birlikte güney İtalya’da iyileşti.Napoli, Roma, Floransa ve Venedik’teki müzeleri ziyaret etti.Onu klasik İtalyan resim ve heykeliyle tanıştırdı ve güzel sanatlara olan coşkusunu körükledi.Livorno’ya döndükten sonra, annesini Floransa’ya taşınmasına izin vermesi için ikna etti.

Burada Scuola Libera di Nudo’da figür çizimi okudu.Muhtemelen Michelangelo’ya olan hayranlığından ilham alarak, zamanını heykele ayırmak için 1903’te Pietrasanta’ya taşındı, ancak gücünü, yorucu ve zaman alıcı taş oyma işlemi için yetersiz buldu.

Modigliani, Floransa’da İzlenimcilerle çalışmış bir sanatçı olan Manuel Ortiz de Zarate ile tanıştı.Zarate’nin Paris ve avangard tasvirlerinden etkilenen Modigliani, tutkularını orada sürdürmeye karar verdi.Ancak annesi onu Floransa’da kalması için teşvik etti. Yeni fırsatlar için huzursuz olan Modigliani, Venedik’e taşındı ve müfredatında aşırı geleneksel bulduğu Istituto di Belli Arti’deki Scuola Libera di Nudo’ya kaydoldu.Yasadışı maddelerle tanıştığı yerel bar ve kafelerin atmosferinde sanat yapma tercihini keşfetti. İtalya’daki sanat ortamından giderek daha fazla memnun olmayan annesi nihayet 1906’da Paris’e taşınmasına izin verdi.

Modigliani Paris’e yerleşirken Academie Colarossi’ye kaydoldu ve ilk birkaç ayını bölgedeki galerileri ve müzeleri ziyaret ederek geçirdi. Çok geçmeden diğer tanınmış sanat ve edebiyat şahsiyetlerinin yanı sıra Juan Gris , Max Jacob , Pablo Picasso ve Andre Salmon’un da dahil olduğu Bateau Lavoir çevresine dahil oldu.Parisli avangardın uyguladıkları tarzlarla rekabet edebilecek yenilikçi bir tarz arayan Modigliani, resme yoğunlaştı.Bu döneme ait eserler, Post-Empresyonistlere büyük saygı gösteriyor.Şapka Takan Kadının Başı (1907), Art Nouveau’nun karakteristik özelliği olan eğrisel bir üsluptan yararlanır.Ancak aynı zamanda sanatın etkisini de sergiler.Henri de Toulouse-Lautrec , kadının omuzlarının eğimi ve düşünceli, etkileyici yüzüyle Modigliani’nin psikolojik durumları temsil etmeye olan erken ilgisini ortaya koyuyor.

1906’da Laura Wylda Gallery’deki üç tablodan oluşan sergi, Modigliani’nin çalışmalarına herhangi bir satış veya ilgi sağlamadı. Galerilere kapı kapı dolaştı, bazen sanatını yiyecek veya diğer ihtiyaçlar için takas etmeye başvurdu. Başarısızlığının yarattığı hayal kırıklığı, Modigliani’nin uyuşturucu ve alkolü kötüye kullanmasına ve sağlık sorunlarını daha da kötüleştirmesine neden oldu.Dostu ve işinin çok ihtiyaç duyulan hamisi olan genç bir doktor olan Paul Alexandre ile 1907’de yaptığı görüşme, ona yenilenmiş bir başarı duygusu ve istikrarlı bir çalışma kaynağı verdi. Alexandre’ın sanatçının en sevdiği eserlerinden biri, Paul Cézanne ve Alman Dışavurumcularından etkilenen bir tablo olan The Jewess (1908) Katı şekilleri ve koyu renkleri ile kalın boyanmış tuval, daha önceki Bir Kadının Başı’nın narin ana hatlarıyla keskin bir tezat oluşturuyor.Baskın mavi tonlar kompozisyona melankolik bir hava katarken, siyah ve beyazın çatışan alanları güçlü bir duygu uyandırıyor. Modigliani , yirmi dördüncü Salon des Indépendants için The Jewess ve diğer dört eseri seçti, ancak eser ilgi görmedi.

Dikkatini yeniden heykele odaklamaya çalışan Modigliani , 1909’da Alexandre aracılığıyla tanıştığı Constantin Brancusi’ye baktı.Brancusi’nin sadeleştirilmiş formlarının sade zarafeti Modigliani üzerinde güçlü bir izlenim bıraktı; eski sanatçının tarzı, kireçtaşı Head’de (1910-12) olduğu gibi Modigliani’nin çalışmalarında kendini göstermeye başladı . Modigliani , heykelsi yapıtlarında , o zamanlar Picasso gibi birçok Parisli avangard sanatçı tarafından benimsenen “ilkel” Afrika ve Güneydoğu Asya sanatından öğelerin kullanımıyla desteklenen bir form saflığı için çabaladı.

1914’te Max Jacob, Modigliani’yi birkaç tablo satın alan ve çalışmalarını tanıtmayı kabul eden sanat tüccarı Paul Guillaume ile tanıştırdı.Ancak Modigliani’nin kazancı yetersiz kaldı ve çizimlerini kapı kapı sunmaya devam etti. Temmuz ayında, sevgilisi ve birçok resmine konu olan İngiliz yazar ve şair Emily Alice Haigh (takma adı Beatrice Hastings ile bilinir) ile tanıştı. Bu portrelerin çoğu, Hastings ile Dante’nin kendi Beatrice’i arasında bir paralellik olduğunu düşündüren meleksi bir niteliğe sahiptir.Bu muhtemelen Modigliani’ye çekici gelen bir fikirdir. Hastings, Modigliani’nin çalışmaları için görünürlük kazanmaya çalıştı, ancak hoşgörülü yaşam tarzı ilişkide çatışmaya yol açtı. Ayrıldıktan kısa bir süre sonra, yetersiz beslenme ve alkolizmden ciddi şekilde hastalandı.

Gücünü yeniden kazandıktan sonra, heykelin fiziksel taleplerini karşılayamayan Modigliani, portreler çizmeye devam etti.Bu zamana kadar, Parisli avangardın etkilerini birleştirdi ve zarif doğrusallık ve stilize, ancak etkileyici figürlerin tasviri ile karakterize edilen kendine özgü resim stiline ulaştı. Bu eserlerin en iyileri, sanatçının 1916’da yaptığı Jacques Lipchitz ve eşi Berthe portresi gibi, bakıcının kişiliğine incelikli bakışlar verir.

Modigliani, sanatçının hayatındaki ilk ve tek kişisel sergisini Aralık 1917’de Berthe Weill Gallery’de düzenleyen Polonyalı şair ve sanat tüccarı Leopold Zborowski ile ilişki kurmaya başladı.Weill, yoldan geçenleri cezbetmek için ön tarafa çekici bir nü yerleştirdi pencere.Yerel polis, sergiyi geçici olarak kapattı.Ancak istenmeyen tanıtım, alışılagelmiş olarak yoksullaşmış sanatçı için normalden daha iyi satışlarla sonuçlandı.

Modigliani 1917’de Academie Colarossi’den genç bir sanat öğrencisi olan Jeanne Hebuterne ile tanıştı.İkisi aşık oldu ve Hebuterne daha sonra onun nikahsız karısı oldu.Kendini Modigliani’nin çalışmalarını desteklemeye adamış olan Zborowski, ilişkilerinin hem Modigliani’nin portresi için yeni bir ilham kaynağı sağlayacağını hem de sanatçı için Modigliani’nin sefil yaşam tarzını yumuşatmaya yardımcı olacak bir istikrar ölçüsü sağlayacağını umuyordu. Birlikte geçirdikleri süre boyunca alkol ve uyuşturucu tüketimi neredeyse değişmeden kalsa da, Hebuterne’in portreleri sanatçının yeni keşfettiği göreceli huzur duygusunu yansıtıyordu. 1918’de annesinin adını taşıyan bir kızı doğurdu.Zborowski’ye karşı mesleki yükümlülükleriyle birleşen yeni ailevi sorumluluklar, Modigliani’yi zayıflayan sağlığına rağmen üretkenliği artırmaya teşvik etti.1919’dan bir otoportre, işinde bir sakinlik ve güven duygusu uyandırıyor ve bu da ona hayatının sonuna doğru bir miktar huzur verdi. Yine de, sanatçının sağlığı, Modigliani’nin ertesi yıl tüberküloz menenjite yenik düşmesiyle sonunda yerini aldı.

Eserleri, yaşamı boyunca ticari olarak başarılı olmasa da, ölümünden sonra giderek daha popüler hale geldi. Modigliani şimdi yirminci yüzyılın ünlü sanatçıları arasında. Herhangi bir belirli veya resmi hareketle yakından ilişkili olmasa da Modigliani, Kübizm gibi çağdaş Avrupa sanatsal gelişmelerini Afrika maskeleri gibi Batılı olmayan sanat formlarıyla birleştiren bir imza stiline ulaştı. Portreleri ve nü resimleri, yenilikçi biçimsel deneyleri samimiyet ve psikolojik kavrayışla benzersiz bir şekilde birleştirerek ve Modigliani’nin yakın arkadaşı ve Ecole de Paris sanatçısı, ressam Chaim Soutine gibi çağdaşlarının hayranlığını kazanarak, her iki türün geleneklerini alt üst etti.

Yine de Modigliani’nin yaratıcı mirası, aşırılık dolu bir hayata ve Jeanne Hebuterne’nin Modigliani’nin ölümünden bir gün sonra trajik intiharına bağlı, özlü bohem sanatçının romantik efsanesiyle iç içe olmaya devam ediyor. Bugüne kadar, hayatını ve zamanlarını anlatan, hepsi bu efsaneye odaklanan ve onu çökmekte olan, kendine zarar veren bir yaşam tarzına sahip tutkulu bir birey olarak gösteren üç film var.Buna ek olarak, sanatçı hakkında, kızı Jeanne Modigliani’nin bir tanesi de dahil olmak üzere, bu temayı değişen derecelerde ele alan en az dokuz biyografi yazılmıştır.