Alexander Archipenko Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

UKRAYNALI-AMERİKALI HEYKELTIRAŞ VE RESSAM

Doğum tarihi: 30 Mayıs 1887-Kiev, Ukrayna

Ölüm Tarihi: 25 Şubat 1964-New York, New York 

Alexander Archipenko’nun Biyografisi

Olexandr Porfyrovych Arkhypenko Kiev, Ukrayna’da Porfiry Antonowitsch ve Poroskowia Wassiliewna Machowa’nın ailesinde doğdu.Babası Kiev Üniversitesi’nde mucit ve mühendislik profesörüydü.Babasının icadı, zararlı fabrika dumanlarını arındıran bir fırın, aile için finansal güvenlik sağladı ve Archipenko’ya “sanatçının en değerli fakültesinin buluş olduğu fikrini aşıladı.”Kiev’de bir çocuk olarak, büyükbabası tarafından üretilen boyalı ikonlar ve duvar resimleri de dahil olmak üzere Bizans kültürünün görüntülerine bakarak büyüdü.

1902’de akademisizmiyle gurur duyan geleneksel bir sanat okulu olan Kiev’deki Sanat Okulu’nda resim ve heykel eğitimi almaya başladı.Başından beri radikal deneylerle ilgilenen Archipenko, eğitmenlerinin muhafazakarlığını eleştirdikten sonra 1905’te okuldan atıldı.Aynı yıl ilk heykellerini yaptı.Bu ilk eserlerinde bile biçim ve renk denemeleri yapıyor, heykellerini eserin konusuyla anlamlı bir bağlantısı olmayan renklerle resmediyordu.

Eğitim

Moskova’da kısa bir süre kaldıktan sonra (1906-1908), Archipenko 1908’de Paris’e taşındı ve hızla Ecole des Beaux-Arts’a kaydoldu.Okulun yaklaşımından memnun kalmadı, birkaç hafta sonra kendi başına ve kendi hızında çalışmak için ayrıldı.Geleneksel sanat okullarının akademisizmini reddettiği gibi, Paris’te Auguste Rodin tarafından temsil edilen baskın heykel stillerinin çalışmalarını da reddetti.Daha ziyade, Louvre’a yaptığı ziyaretler sırasında Mısır, Asur ve erken Yunan heykelleri de dahil olmak üzere çok çeşitli örneklerden doğrudan çalışmaya dayanarak kendi tarzını geliştirmeyi seçti.Louvre’a yaptığı ziyaretlere ek olarak, öğleden sonralarını Trocadero’da (Paris etnografya müzesi) dünyanın dört bir yanındaki farklı kültürlerin yarattığı sanata bakarak ve ilham alarak geçirdi.

Bu süre zarfında Montparnasse’a taşındı ve yakın bir dostluk kurduğu Fernand Leger yakınlarında stüdyosunu kurdu. Amadeo Modigliani, Guillaume Apollinaire, Blaise Cendrars ve Maurice Raynal gibi diğer önde gelen avangard sanatçılarla tanıştığı Montparnasse’daki sanatçının kolonisi La Ruche’yi sık sık ziyaret etti.Kübizmin gelişmesinde ve yayılmasında etkili olan Apollinaire, Archipenko’nun ilk destekçilerinden biriydi ve çalışmaları hakkında sık sık yazdı.Leger aracılığıyla Robert Delaunay, Albert Gleizes, Jean Metzinger ve Henri Le Fauconnier ile tanıştı.Birkaç yıl içinde Jacques Villon, Raymond Duchamp-Villon ve Marcel Duchamp’ın etrafında toplanmış bir grup sanatçının parçasıydı. Aralarında Le Fauconnier, Metzinger ve Gleizes’in de bulunduğu Salon Kübistleriyle birlikte Picasso ve Braque’in daha samimi “kahverengi” eserlerini genişleterek büyük ölçekli, canlı renkli sanat eserleri üretti.1910 Salon des Indépendants’daki ilk halka açık sergilerini bir yıl sonra Salon D’automne’da ikinci bir sergi izledi.

Archipenko aktif olarak yeni malzemeler ve yeni teknikler deniyordu ve 1912’de Paris’te ilk sanat okulunu açtı ve yukarıda adı geçen sanatçıların çoğunu içeren Bölüm d’Or grubuna (Patteaux grubu olarak da bilinir) katıldı.Oldukça gevşek bağlı olsa da, Francis Picabia, Juan Gris ve Robert Delaunay desteğini çeken grup, 1912 ve 1914 yılları arasında aktifti (savaşın ardından, Bölüm diriltmeye çalıştı Gleizes D’Or hareketi ama onun çabaları sınırlı başarı ile bir araya geldi vardı) ve daha önce sanatçılar tarafından (Section D’Or) “Altın Oran eski kavramı” ile araştırdı. Sanat matematiksel oranlar erdemleri teşvik.Bu nedenle grup, Kübist kaygıya geometrik kompozisyonlarla ruh halinde uyuyordu, sadece Villon (gruba adını veren) ve Gris ilkelerine sadık kalsa bile. 1912’de grup, kısa ömürlü bir dergi (La Section d’Or başlıklı) yayınlamadan önce Paris’teki Galerie la Boetie’de birlikte sergilendi.

1913 ve 1914 onun en yaratıcı yılları arasındaydı.Radikal deneyleri, çok renkli, heykel kabartmaları ve yapıları kullanması ve boşluklar için katıların değiştirilmesi de dahil olmak üzere onu avangardın ön saflarına koyan çok sayıda yeniliğe yol açtı.Çalışmaları erken eleştirel beğeni ile karşılandı ve bu da New York’un 1913 tarihli “ünlü” Uluslararası Modern Sanat Sergisi de dahil olmak üzere önemli sergilere dahil edilmesine yol açtı; ya da daha iyisi sadece Armory Show olarak bilinir.Sergi bir sansasyon yarattı ve Amerikan halkının sanattaki güzellik algısını değiştirdi.Amerikalıların resim ve heykelleri tanımlamak için “avangard” ifadesini ilk kez duydukları düşünülüyordu ve Archipenko’nun çalışmaları van Gogh, Gauguin, Cezanne, Picasso, Matisse ve Duchamp gibi diğer Avrupalı ustaların eserleriyle birlikte sergide yerini aldı.Aynı zamanda Archipenko ilk baskılarını 1914 yılında İtalyan Fütürist yayını Lacerba’da yeniden üretti. 

Ağustos 1914’te Almanya Fransa ve Rusya’ya savaş ilan etti ve Paris merkezli birçok sanatçı Fransa’nın güneyine taşındı.Archipenko önümüzdeki dört yılını Nice yakınlarındaki Cimiez’de Chateau Valrose’da geçirdi.Henri Matisse, Amedeo Modigliani, Morgan Russel, Chaim Soutine ve Leopold Survage gibi bölgede yaşayan bir grup tanınmış sanatçıdan sadece biriydi. Cimiez’de bulunduğu süre boyunca Archipenko’nun bir stüdyoya ya da heykelleri için gerekli malzemelere erişimi yoktu.Bu nedenle zamanının çoğunu, 1912’de icat ettiği ve kartonpiyer, cam, ahşap veya metal gibi daha kolay erişilebilir malzemeler kullanan bir teknik olan “heykel resimleri” üzerinde çalışarak geçirdi. Savaştan sonra, erken başarısını genişletmeyi umduğu Paris’e döndü. Çalışmaları 1920’de Venedik Bienali’nde gösterildi ve ertesi yıl New York’ta Société Anonyme’de ilk kişisel sergisini yaptı. 1921’de Berlin’e taşındı ve burada başka bir sanat okulu açtı ve Dışavurumcu heykeltıraş Angelica Schmitz ile evlendi.Berlin’de geçirdiği süre boyunca eleştirmenlerden daha az coşkuyla karşılanan daha doğalcı bir tarza geçti.

Alexander Archipenko Kimdir ?

Archipenko’nun geç kariyeri, heykeldeki çalışmaları kadar öğretisiyle de karakterize edildi.1923’te New York’a vardığında bir sanat okulu açtı ve ertesi yıl Woodstock, New York’ta ölümüne kadar devam eden yeni yıllık yaz sanat programının açılışını izledi.1927’de, tam bir görüntü oluşturmak için hareket ettirilebilecek küçük tuval şeritlerine boya uygulamak için mekanik bir sistem olan Archipentura’yı icat etti ve patentini aldı.Bu buluş, sanatın modern yaşamın dinamizmini yansıtması gerektiğine olan inancıyla uyumluydu.Tarzı 1930’larda ve 1940’larda tekrar geleneksel heykel malzemelerinde (bronz, mermer ve sıva) klasikleştirici bir doğallığa dönüştü.

Alfred H. Barr’ın 1936’da New York Modern Sanat Müzesi’ndeki Kübizm ve Soyut Sanat sergisinde yer aldı.Kısa bir süre Kaliforniya’da kaldıktan sonra 1937’de Chicago’ya taşındı ve Laszlo Moholy-Nagy’nin isteği üzerine Yeni Bauhaus fakültesi’ne girdi.Yeni Bauhaus’ta geçirdiği süre kısa sürdü ve 1938’de New York’a döndü.

Penn’in Üniversite Sanat Koleksiyonunun bir parçasını oluşturur ve kampüs boyunca kurulmuş bir grup heykel içerir.

1940’lar ve 1950’ler boyunca Archipenko zamanının çoğunu ülke çapında ders vermek ve ders vermek için harcadı. Ayrıca, bazıları kendi düzenlediği çeşitli sergiler için yeni çalışmalar üretmeye ve daha önceki çalışmaları yeniden yapmaya devam etti.1950’lerde, parlak renkli ve genellikle iddialı olan yeni heykel ve heykel resimlerine dahil edilen Formika ve Bakalit dahil olmak üzere endüstriyel malzemeleri denemeye başladı.1960 Yılında Archipenko Fifty Creative Years, 1908-1958 adlı kitabını yayınladı ve kapsamlı bir dizi illüstrasyon ve estetik ve sanat hakkındaki fikirlerini detaylandıran bir dizi kısa metin içeriyordu.

Archipenko’nun son çalışması onun tek anıtsal heykeli olduğunu kanıtladı (başlangıçta planladığı 60 metrelik versiyondan bir miktar kısa olmasına rağmen).Kral Süleyman (1963) ile sanatçı, tanrı benzeri bir figür kavramını yaratmak için bronzla çalıştı.Baştaki dişler bir tacı çağrıştırıyor ve kesişen üçgen şekiller, incil kralına yakışır eski bir kostüm öneriyor.1985 Yılında bu heykel halen bulunduğu Pennsylvania Üniversitesi kampüsüne geldi. Archipenko 1964’te New York’ta kalp yetmezliğinden öldü.

Alexander Archipenko’nun Mirası
Archipenko, hayatının sonuna kadar heykel üretmeye ve öğretmeye devam etmesine rağmen, 1910’larda Paris’te yarattığı öncü çalışmalarıyla tanınıyor. Kübizm fikirlerini heykele getiren ilk heykeltıraşlardan biri olarak, erken, yoğun yaratıcı dönemi, modern heykel için son derece etkili olduğunu kanıtlayan çok sayıda yeniliği içeriyordu. Bunlar arasında katıları boşluklarla değiştirerek heykelin açılması ve heykelin mekanla etkileşim ve çevreleme biçiminin değiştirilmesi ve heykel çalışmalarına rengin kazandırılması yer aldı; ve iki ortamı yeni yollarla bir araya getiren “heykel-resim” olarak bilinen melez bir formun yaratılması.

Kariyeri boyunca, kongreden ayrılmak için yeni materyaller ve yeni teknikler kullandı, çoğu zaman günün hakim tarzlarına olan bağlılığını reddetti.Bu anlamda çalışmaları, figüratif çalışmaları çağdaş anlarına, yani Elie Nadelman ve Gaston Lachaise’ye anormal olan diğer heykel aykırı değerleriyle karşılaştırılabilir.

Kadın formunu deney ve keşif için bir kongre olarak kullanan Archipenko, çalışmalarını dünyanın dört bir yanından gelen kültürlerin heykel geleneklerinde temeli olan derin bir maneviyatla aşıladı.Bu etkiler, katı kategorizasyona direnen heykele gerçekten modern bir bakış açısı üretmek için modernist stiller (aralarında Kübizm ve Fütürizm) bilgisiyle birleştirildi.

​​​