Beatrix Potter Kimdir?

Yazar

Doğum tarihi: 28 Temmuz 1866, South Kensington, Londra, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 22 Aralık 1943, Near Sawrey, Birleşik Krallık

Beatrix Potter Biyografi

Beatrix Potter (1866-1943), The Tale of Peter Rabbit de dahil olmak üzere, şimdi klasik olarak kabul edilen iki düzine kadar çocuk kitabı yazdı ve resimledi.

Beatrix Potter’in adı herkesin bildiği bir kelime olmasa da, ilk sanatsal yaratımı Peter Rabbit’in adı kesinlikle öyle.Bu sevilen karakterin etrafında koca bir endüstri oluştu.Çay havlularından oyuncaklara kadar her şeyde onun imajını bulmak mümkün.1993 yılında The Tale of Peter Rabbit resmi yayınının yüzüncü yıldönümünü kutladığında, dünyanın dört bir yanındaki insanlar etkinliği partiler ve diğer kutlamalarla kutladılar.Kalıcı çekicilikleri göz önüne alındığında, o ve Potter’ın diğer unutulmaz hayvan karakterleri muhtemelen gelecek nesiller için yaşayacak.

Helen Beatrix Potter, 28 Temmuz 1866’da Bolton Gardens, Kensington, İngiltere’de doğdu.Babası Rupert, servetinin çoğunu (karısının ailesi gibi) Lancashire pamuk endüstrisinden alan zengin bir avukattı.

Potter’ın ebeveynleri onu çoğunlukla mürebbiye ve hizmetçilere emanet etseler de, yine de hayatı üzerinde sıkı bir kontrol uyguladılar.Evde eğitim gördü ve erkek kardeşi Bertram yaklaşık beş yaşındayken doğana kadar diğer çocuklarla neredeyse hiç teması olmadı. Ancak kısa süre sonra yatılı okula gönderildi, bu da birlikte geçirdikleri zamanın çoğunlukla ailenin tipik olarak İskoçya’da veya İngiliz Göller Bölgesi’nde geçirdiği yaz tatilleriyle sınırlı olduğu anlamına geliyordu.

Kardeşi dışında, Potter’ın tek arkadaşı hayvanlarıydı.Tüm yaratıklara karşı derin bir ilgisi ve sevgisi vardı ve fareler, kurbağalar, yarasalar, tavşanlar ve hatta bir kirpi de dahil olmak üzere birkaçını evcil hayvan olarak besledi.Hayvanlara olan güçlü yakınlığı sadece duygusal değildi.Bilimsel ayrıntılara keskin bir gözle bakan, özünde bir doğa bilimciydi. Özellikle yaz aylarında, Bertram’la birlikte nispeten özgürce dolaşmak için nadir fırsatlara sahip olduklarında, dışarıyı keşfetmekten keyif aldı.

Potter ayrıca çizim için erken bir yetenek olarak sergiledi.Kendi evcil hayvanları ve tatilde keşfettiği hayvanlar genellikle illüstrasyonlarının konusuydu. Mürebbiyeleri, sanata ilgi duyan ve bazen kızlarının sergilere eşlik etmesine izin veren ebeveynleri gibi, onu çizimlerini yapmaya teşvik etti.

Potter’ın bir başka ilgi alanı da bilim, özellikle mantar bilimi olan mikolojiydi. İngiliz Doğa Tarihi Müzesi, Potter’ın Londra’daki evinin yakınındaydı ve orada saatlerce çeşitli mantarları öğrenerek ve onları çizerek geçirdi. (Mantar avı da en sevdiği yaz aktivitelerinden biriydi.) Yirmili yaşlarının sonlarında, Potter mantarlar hakkında bir kitap resimlemeye karar verdi ve gözlemlerine dayanarak yüzlerce kesin çizim yaptı.Amcası onları onun adına Kraliyet Botanik Bahçeleri müdürüne sundu ama kimse onları ciddiye almadı.

Hatta Potter gerçek bir bilimsel keşif yaptı ve Londra Linnaean Derneği için “Agaricineae Sporlarının Çimlenmesi” başlıklı bir makale yazdı.Kadınların dernek toplantılarına katılmasına izin verilmediğinden, amcası üyelerin önüne çıktı ve gazetesini okudu.Bununla birlikte, bir kadın ve sahada acemi olması, onu belirgin bir dezavantaja soktu ve sonunda mantarlar hakkında herhangi bir ciddi çizim veya yazma girişiminden vazgeçti.

Potter, 14 yaşından 31 yaşına kadar gizli kodla yazdığı bir günlük tuttu.(Sonunda Leslie Linder tarafından deşifre edildi ve ilk kez 1966’da ve tekrar 1989’da yayınlandı.)Girişler, gençliği boyunca ebeveynlerinin yaşamı üzerindeki egemenliğini isteksizce kabul ettiğini ve hareket ettikçe kademeli bir kızgınlık oluşturduğunu gösteriyor.

Depresyon nöbetleri ve ara sıra kötü fiziksel sağlık da onu rahatsız ediyordu. Bu engellere rağmen, hayatından bir şeyler yapmaya kararlıydı ve günlüğüne “ Çekim yapmalıyım , sonuç ne kadar kötü olursa olsun.Er ya da geç bir şeyler yapacağım” dedi.

1890 yılı, Potter’ın yayınlanmış bir illüstratör olarak ilk çıkışını yaptı. Hayvan çizimleri, Frederic Weatherley’in A Happy Pair adlı kitabında yazdığı dizelere eşlik etti.Potter, adını sadece “HBP” olarak imzalaması nedeniyle neredeyse anonim kaldı.

Üç yıl sonra Potter, eski mürebbiyelerinden birinin ağır hasta oğlu olan beş yaşındaki Noel Moore’a bir mektup yazdı.Onu neşelendirmek için Potter, mektubuna Peter Rabbit’in hikayesini kelimeler ve resimlerle ekledi. Yaptıklarını gören arkadaşları, fikirlerini kitap haline getirmesi için onu cesaretlendirdi.

Çalışmasını kabul edecek bir yayıncı bulamayan Potter, The Tale of Peter Rabbit’in ilk versiyonunu 1900’de özel olarak bastırdı.1902’de yeniden bastı, aynı yıl ikinci kitabı The Tale of Peter Rabbit’in ilk özel baskısını düzenledi.

Bu zamana kadar, Potter yayıncılık çevrelerinde biraz dikkat çekmeye başlamıştı.Frederick Warne & Co. , renkli illüstrasyonlar sağlaması koşuluyla The Tale of Peter Rabbit’i yayınlamayı teklif etti.Potter buna uydu ve kitap çok başarılı oldu.Ek başlıklar ürettikçe, bir çocuk yazarı olarak popülaritesi arttı. Potter, Frederick Warne & Co. ile olan ilişkisini uzun yıllar sürdürdü ve toplamda iki düzine kitap çıkardı.

Potter’ın Frederick Warne & Co. ile olan ilişkisi, babası firmayı işleten Norman Warne ile romantik bir ilişkiye girdiğinde profesyonel olduğu kadar kişisel de oldu.Baskın ebeveynlerini çok üzecek şekilde, 1905’te Warne’ın evlilik teklifini kabul etti. Ne yazık ki nişanlısı, evlilik planlarını açıkladıktan sadece bir ay kadar sonra lösemiden öldü.

Aynı yıl, Potter, İngiliz Göller Bölgesi’ndeki Sawrey köyü yakınlarında, en güzel çocukluk anılarından bazılarına ev sahipliği yapan bir çiftlik satın aldı. Ailesiyle yaşadığı ve onların kontrolüne tabi olduğu gerçeğini göz önünde bulundurarak, “Hill Top” adını verdiği mülkü olabildiğince sık sık ziyaret etti. Yavaş yavaş, orada daha fazla zaman geçirmeyi başardı.Sonuç olarak, 1906’dan 1913’e kadar olan yıllar, Potter’ın kariyerinin özellikle üretken bir aşamasına işaret ediyordu.

Bu dönemde yazdığı birçok klasik eser arasında The Tale of Jemima Puddle Duck, The Story of Miss Moppet, The Tale of Mr. Jeremy Fisher, The Tale of Tom Kitten ve The Tale of the Flopsy Bunnies sayılabilir.Bu büyüleyici hayvan hikayeleri tipik olarak iddiasız ve genellikle esprili bir tarzda yazılmıştır. Bazen okuyucuyu biraz korkutucu veya karanlık bir şeyin kenarına götürürlerdi. Ancak Potter her zaman güvenliğe ve mutlu sona çekilirdi.

Potter, kitaplarını yazmanın ve resimlemenin yanı sıra, onların üretim ve tasarımını da yönetti.Bir çocuğun eline rahatça sığması için küçük tutulmaları ve her sayfada sadece birkaç kelimenin görünmesi konusunda ısrar etti.Ayrıca, çocukların yeni kelimeler öğrenmekten zevk aldıkları inancıyla, okuyucularına zaman zaman şaşırtıcı derecede karmaşık bir kelime dağarcığıyla meydan okumayı severdi. Potter, kitaplarının satış olanaklarıyla da aktif bir şekilde ilgilendi, yayıncısına karakterlerinin telif hakkının alınması gerektiğine işaret etti ve onlara dayalı olabilecek oyunlar ve diğer öğeler önerdi.

Tarım İçin Yazmaktan Vazgeçti

Potter, çiftliğiyle ilgili ticari işlemler sırasında, 1913’te evlendiği William Heelis adında bir avukatla tanıştı. Sonunda ailesinin evini terk edebildi, yeni kocasıyla birlikte birkaç yıl yaşadıkları Hill Top’a taşındı.

Potter’ın yazma kariyeri, Heelis ile evlendiğinde ve zamanını bir eş ve çiftçi olmaya adadığında temelde sona erdi.12 Haziran 1894 tarihli günlük yazısında yıllar önce belirttiği gibi, “Mutlu bir evliliğin bir kadının hayatının tacı olduğuna dair eski moda bir kanıya sahibim.” Yeni çizimler yarattığı Johnny Town Mouse da dahil olmak üzere birkaç kitap daha yayınlamasına rağmen , özellikle 1918’de görme yeteneğini kaybetmeye başladıktan sonra çıktısı önemli ölçüde yavaşladı.

1930’da Potter yazmayı tamamen bırakmıştı.Şöhretle ilgilenmiyordu ve çalışmalarını öven insanlara şüpheyle bakıyordu.Brian Alderson, Beatrix Potter’ın Mektupları kitabının Times Educational Supplement incelemesinde yazdığına göre, 1939’da gazeteci John Stone’a şunları söyledi: Tarımsal Gösteriler.”

Gerçekten de, Potter ellili yaşlarına geldiğinde çiftçilik ancak evliliğinden sonra ikinci sırada yer aldı.Altmışlı yaşlarına geldiğinde, başarılı bir koyun yetiştiricisi olmuştu ve akranları tarafından ölümünden kısa bir süre önce Herdwick Koyun Yetiştiricileri Derneği’nin başkanı seçildiği için yeterince saygı görüyordu.Potter ayrıca National Trust’ta da aktifti ve gelecek nesiller için açık arazileri korumak için çalıştı.

Potter, 22 Aralık 1943’te İngiltere, Sawrey’de rahim kanserinden kaynaklanan komplikasyonlardan öldü. Hill Top çiftliği de dahil olmak üzere birkaç bin dönümlük araziyi National Trust’a miras bıraktı.Önceki Lake District evi müze oldu.Ama onun gerçek mirası, sayısız şekilde yaşayan harika hikayelerden ve illüstrasyonlardan oluşuyor.Örneğin 1988’de Pierpont Morgan Kütüphanesi “Beatrix Potter: Artist and Storyteller” başlıklı bir sergi düzenledi. İki yıl sonra, British Broadcasting Company televizyon programı “Beatrix”e konu oldu.1994’de Kraliyet Balesi “Beatrix Potter Masalları” nı seslendirdi.Çocuk edebiyatı dünyasındaki konumu ve etkisi bu nedenle kayda değerdir.

Dünyanın dört bir yanındaki çocukları büyülemeye devam eden elbette onun kitapları.Amerikan Psikiyatri Dergisi’nde yazan ,Sophia Vinogradov, Peter Rabbit, Jemima Puddle-Duck ve Squirrel Nutkin gibi favori karakterler hakkında kendisinin ve şüphesiz birçok kişinin hatırladıklarını düşündü.”Şimdi bile bu isimler bana çocukluğumdan kalma küçük ciltli kitap setini çağrıştırıyor,” diye yazdı. “Nazik, zarif çizimleriyle pürüzsüz papierglace sayfalarının kokusunu ve hissini hala hatırlıyorum: tavşanlar, kurbağalar, fareler, kediler, ördekler hepsi ciddi, düşünceli yüzleri, eski moda yelekleri, boneleri olan tam gelişmiş kişilikler, tokalı ayakkabılar.” Kısacası, Vinogradov, “Beatrix Potter, hayatın zorluklarına karşı zafer kazanmış olağanüstü bir kadındı.O, mücadelelerini yirminci yüzyılın tamamı boyunca birçok farklı kültürün okuyucularını büyüleyen hikayelere dönüştürdü.”