Anton Lembede Kimdir ?

Avukat 

Doğum tarihi: KwaZulu-Natal, Güney Afrika

Ölüm tarihi ve yeri: 30 Temmuz 1947, Johannesburg, Güney Afrika

Anton Lembede Biyografi

Anton Lembede (1913-1947), 20. yüzyılın ortalarında Güney Afrika’da siyahların beyaz üstünlüğüne karşı direnişinin felsefi temellerinin çoğunu canlandırmaya yardımcı oldu ve sağladı.

Anton Muziwakhe Lembede, siyah nüfusun sistematik olarak topraklarından ve temel haklarından mahrum bırakıldığı bir Güney Afrika’da büyüdü. Doğduğu yıl (1913) beyaz hükümet, siyahları, nüfusun yüzde 80’ini oluşturmalarına rağmen, ülke topraklarının çoğuna erişimden mahrum etti. Güney Afrika giderek daha fazla sanayileşirken, kırsal kesimdeki beyazlar ve siyahlar, yoksulluk nedeniyle topraklarından atıldı ve artan işgücü talebini karşılamak için şehirlere göç etti. Beyazları iş rekabetinden korumak için, hükümetin 1924 tarihli “Uygar Emek” politikası, siyahları birçok ticaretten men etti. 1930’larda siyahların az sayıdaki oy hakkı ve şehirlerde kalıcı olarak yerleşme hakları kısıtlandı. Ayrımcılığın zirvesi 1948’de, yeni seçilen Milliyetçi Parti’nin apartheid’ı başlatmasıyla meydana geldi.amacı, beyazların siyahlara sıradan işçiler olarak ihtiyaç duyduğu durumlar dışında, ırkları tamamen ayırmaktı.

Lembede’nin ailesi, beyaz bir çiftlikte Zulu ortakçılarıydı. Dindar Roma Katolikleriydiler ve yoksul olmalarına rağmen çocuklarını eğitmek için mücadele ettiler. Görünüşe göre Lembede bilgi için güçlü bir dürtüye sahipti ve 1933’te Adams Öğretmen Eğitim Koleji’ne burs kazandı. Burada 1937’de Latince’de seçkin bir derece kazanarak Afrika seçkinlerine katıldı. Sonraki birkaç yıl boyunca çeşitli öğretim görevlerinde bulunurken, Güney Afrika Üniversitesi ile yazışma yoluyla felsefe ve hukuk okudu ve felsefe alanında yüksek lisans derecesi aldı.

1943’te Lembede, 1912’de Afrika Ulusal Kongresi’nin (ANC) kurucusu olan Pixley Seme’nin Johannesburg hukuk bürosunda çalışmaya başladı. ANC, siyahlara yönelik muameleyi durmadan protesto etmişti; büyük ölçüde orta sınıf üyeliğini yansıtan yöntemleri, liberal beyazlarla işbirliğini ve kurulu sistem içinde çalışmayı içeriyordu. 1930’lara gelindiğinde bu faaliyet çok az başarıya ulaşmıştı ve Lembede gibi genç üyeler ANC’yi bayat, yöntemleri boş ve modası geçmiş olarak görmeye başladılar. Lembede ve Peter Mda ve Nelson Mandela da dahil olmak üzere diğer birkaç üye, 1944’te ANC’nin felsefesini ve yöntemlerini yeniden düşünmek için ANC’nin bir yan kuruluşu olarak Gençlik Birliği’ni kurdu. Lembede ligin ilk başkanı oldu.

Gençlik Birliği, ANC’nin faaliyetlerini yeni Güney Afrika koşullarına uyarlamaya çalıştı. Kentleşme, siyah kitleleri geleneksel anavatanlarından uzakta bir araya getirmişti. Johannesburg, Durban ve Port Elizabeth’in ayrılmış kenar mahallelerinde yaşam yeni sorunlar ve hayal kırıklıkları yarattı. Lig, şehirli siyahların daha militan liderliğe ihtiyaç duyduğunu hissetti. Doğrudan büyüyen işçi sınıflarına hitap eden Marksizm, siyah entelektüeller arasında kazanmıştı. Buna ek olarak, Gençlik Birliği, ANC’nin geleneksel yöntemlerinin başarısızlığına ve artan siyah yoksulluğuna dikkat çekti. Genellikle Mda ile çalışan Lembede, ANC ortodoksisinden ayrılmanın önde gelen teorisyeni oldu.

Lig, Afrika’daki mağduriyetleri gidermek için sivil itaatsizliğin gerekli olduğunu savundu. Ancak Lembede, doğrudan eylemden önce yeni bir felsefenin ve daha da önemlisi siyahlar arasında yeni bir zihniyetin geliştirilmesi gerektiğinde ısrar etti. Böylece, güçlü bir Afrika milliyetçiliğini ve Afrika davranışının temeli olarak Avrupa standartlarının reddedilmesini içeren “Afrikacılık” kavramını geliştirdi. Lembede, geleneksel Afrika kültüründen ve tarihinden kaynaklanan ve yeniden doğması gereken bir Afrika “ruhu” olduğunu savundu. Geçmişteki Afrikalı kahramanların başarılarını vurguladı. Bu ruha, modern hayata uygun Hıristiyan ahlakı gibi diğer kültürlerin unsurları aşılanabilir, ancak Afrika manevi temeli çok önemliydi. Beyaz paternalizmin ve baskının nesiller boyu hırpaladığı siyahlar, Afrikalılıklarıyla gurur duymaları gerekiyordu. Diğer şeylerin yanı sıra bu, beyazlarla, hatta en sempatikleriyle bile ittifak olmaması anlamına geliyordu. Aksi takdirde, Afrikalılar kendi ihtiyaçlarını karşılamaktan sapacak ve beyazlara bağımlı kalacaklardır. Lembede ayrıca Güney Afrika’nın bir Afrika ülkesi olduğunu ve siyahların tek meşru “sahipler” olduğunu iddia etti.

Birçok Marksist, ırkçılığın en enerjik muhalifleri arasındaydı, ancak Lembede, Marksizmi hem yetersiz Afrikalı hem de aşırı materyalist olarak reddetti. Belirsiz bir sosyalizmi savunmasına rağmen, Lembede’nin uygulamalı bir Roma Katoliği olarak kalması, muhtemelen bu görüşe katkıda bulundu.

Afrikacılık bir kez yerleştiğinde, Afrikalılar beyaz güçle doğrudan karşı karşıya gelebilirdi. Ancak Lembede, Gençlik Birliği’nin çeşitli sivil itaatsizlik biçimlerini gerektiren 1949 Eylem Programı’nın geçişini görecek kadar yaşamadı. 1947 yılının Temmuz ayında açıklanmayan bir hastalıktan öldü.

Siyasi olarak sadece dört yıldır aktif olmasına rağmen, Lembede’nin Güney Afrika’daki siyah siyaset üzerindeki etkisi derindi. Fikirleri, zamanla daha muhafazakar ANC liderlerinin çoğunu hareketsizliğe zorlayan Gençlik Birliği felsefesinin temeliydi. 1952’de ANC , Eylem Programına dayalı olarak Meydan Okuma Kampanyasını başlattı.buna grevler ve boykotlar dahildir. Radikal ANC üyeleri 1958’de Pan-Afrikanist Kongre’yi kurmak için dağıldıklarında, kısmen ANC’nin Lembede’nin Afrikacılığını yeterince tam olarak benimsememesi nedeniyle bunu yaptılar. 1960’ta Sharpeville’de 69 siyahın öldürülmesiyle sonuçlanan PAC etkisindeki gösterilerden sonra, ANC ve PAC yasa dışı ilan edildi. Ancak Lembede’nin fikirleri, 1970’lerde Steve Biko’nun liderliğinde öne çıkan Siyah Bilinç Hareketi’nde yeniden ortaya çıktı. Gail Gerhart’a göre bu tür yeni liderler, “Lembede’nin Afrikacı vizyonunun somutlaşmışıydı: gururlu, kendine güvenen, kararlı.”