Andries Pretorius Kimdir ?

Siyasetçi

Doğum tarihi: 27 Kasım 1798, Graaff-Reinet, Güney Afrika

Ölüm tarihi ve yeri: 23 Temmuz 1853, Magaliesberg, Hartbeespoort, Güney Afrika

Andries Pretorius Biyografi

Andries Pretorius (1798-1853) bir Güney Afrikalı siyasi lider ve generaldi ve ölümüne kadar en önde gelen ve renkli Afrikaner figürüydü.

Kasım 1838’de Voortrekker lideri Pieter Retief ve arkadaşları Zulu şefi Dingane’nin köyünde öldürüldü ve ardından Voortrekker kampı Zulu savaşçıları tarafından katledildi. Hem Boer hem de Briton’un bu dehşetlerin intikamını almaya yönelik ilk çabaları, Boer göçmenlerini ciddi bir zor durumda bırakarak iç karartıcı bir başarısızlıkla karşılaştı. Bu aşamada Andries Pretorius liderleri olmaya ve Dingane’ye karşı cezai bir sefere komuta etmeye davet edildi.

Andries Pretorius, 27 Kasım 1798’de Cape Colony’deki Graaff Reinet’te doğdu. Ne yazık ki, erken yaşamının yalnızca en küçük ayrıntılarının mevcut olması. Gezici öğretmenler tarafından öğretildi, ancak daha sonraki yaşamda kendini sözlü ve yazılı olarak iyi ifade edebilirdi. Bir kadın hayran onun için “yakışıklı, altı ila yedi fit arasında uzun boylu, dik, arkadaş canlısı ve büyüleyici bir figür” diye yazmıştı. Tarihçi Theal onun hakkında “bilgisi ve görüşleri ile erdemleri ve başarısızlıklarının on dokuzuncu yüzyılın değil on yedinci yüzyılınkiler olduğunu” söyledi. İnsana ait mizaç kusurları payına sahipti ve çoğu zaman çabuk öfkelenirdi, ancak mantıksız bir inatçılığı yoktu.

Pretorius, 1837’de Graaff Reinet’te zengin bir kasabalı olarak tarih sahnesine girer; o da bölgede çiftliklere sahipti. Sınır çiftçilerinin ilk projelerinde kendisine danışılmamış gibi görünüyor, ancak kısa sürede göç hareketine derin bir ilgi gösterdi. Sonunda Natal’daki Voortrekker’lara katılmadan önce, iç bölgeye bir ön ziyarette bulundu. Mzilikazi ve Matabele (Ndebele) savaşçılarının kaçtığı Mosega savaşına katıldı. Daha sonra Port Natal yakınlarında bir çiftlik satın aldı ve yalnızca mülkünü satmak için Graaff Reinet’e döndü. Bu aşamada, Natal’daki zor durumdaki Voortrekker’lardan bir heyet geldi ve ondan Dingane’ye karşı bir sefere öncülük etmesi için yalvardı. Daveti kabul etti, hareketini hızlandırdı ve 22 Kasım 1838’de Natal’daki ana biraya ulaştı.

464 kişilik bir komando ile yola çıkan Pretorius, başından beri, daha önceki davalarda kesinlikle eksik olan uygun disiplinin korunmasında ısrar etti. Kararlı bir adam olmasına rağmen, asla subaylarından oluşan bir konseyi çağırmadan hareket etmedi.

9 Aralık’ta Voortrekker’lar ünlü “Yemin”i aldılar. Pretorius’un arzusu, Voortrekker’ların Tanrı’ya, eğer onlara zafer bahşederse, zafer gününü, her yıl Kutsal Şabat olarak, O’nun adının yüceliği için kutlayacaklarına ve bu görevi üzerine empoze edeceklerine dair ortak bir söz vermeleriydi. onların çoçukları.

15 Aralık’a kadar komando, Zulu tarafından Gelir (Sığır Nehri) adlı, ancak o zamandan beri Kan Nehri olarak bilinen Buffalo’nun bir kolunun batı yakasına yürüdü. Onun ilham verici liderliği altında, küçük kuvveti, 10.000’den fazla kişiden oluşan devasa Zulu ordusunu, Güney Afrika’da şimdiye kadar yapılmış en önemli muharebelerden birinde uçurmak üzere görevlendirdi.

Geri döndüğünde komandoyu karşılayan sevinç, İngiliz birliklerinin, iç kesimlerin “gereksiz işgali”nden kaynaklanan “yerli kabilelerin rahatsız durumu” nedeniyle, bölgeyi geçici olarak işgal etmek için Port Natal’a geldiklerine dair korkunç haberlerle söndü. Voortrekker’lar.

Voortrekker’lar yılmadılar, İngilizleri görmezden geldiler ve Pretorius’un emrinde Dingane tarafından verilen topraklarda kendi cumhuriyetlerini kurmak için ilerlediler. Dingane’nin kardeşi Mpande’nin alaylarının yardımıyla 1840’ta Pretorius, sonunda Dingane’yi devirmeyi başardı. Bu arada İngiliz birlikleri de ayrılmış ve Voortrekker’lar sonunda aradıkları bağımsızlığa ulaşmışlardı. Ancak 3 yıl içinde İngilizler geri döndü, bu sefer kalmak için. Pretorius onları Congella’da yendi ve bir aydan fazla kuşattı. Rahatlamalarından sonra, bir yıl boyunca huzursuz bir barış izledi ve ardından İngiltere, Natal’ı ilhak etti.

Pretorius, Pietermaritzburg yakınlarına yerleşti, görevinden istifa etti ve bir İngiliz tebaası oldu. 1847’de, Kraliyet temsilcisi Sir Henry Pottinger’ın önünde, Natal Voortrekkers’ın maruz kaldıklarını hissettikleri adaletsizlikleri protesto etmek için Grahamstown’a gitti. Pottinger akılsızca onu görmeyi reddetti. Bu şövalye muamelesi Pretorius’u çileden çıkardı ve Güney Afrika’da büyük bir infial uyandırdı.

1848’de Pottinger’in halefi olan Sir Harry Smith, Pretorius ve birkaç Voortrekker ile Natal’daki Berg’in eteğinde bir araya geldi. Toplantı samimiydi, ancak ne yazık ki her iki adam da duruma tamamen farklı bir açıdan baktı: Smith, Natal’ın İngiliz kalmasına kararlıydı ve Pretorius, halkının bağımsızlığı konusunda kararlıydı. Sonuç, Pretorius ve takipçilerinin İngiltere’ye olan bağlılıklarından vazgeçmeleriydi.

Pretorius kendini Rustenburg’da (Transvaal) kurdu ve sonra Transvaal’daki kasabalıları İngiltere’ye karşı bir kampanyada kendisine katılmaya teşvik etmek için akıllıca olmasa da cesur bir adım attı. İngiliz Sakini Bloemfontein’den çıkarmayı başarmasına rağmen, Boomplaats’ta Sir Harry Smith tarafından yenildi. Bir asi ilan edildi ve Cape hükümeti tarafından yakalanması için 2.000 sterlinlik bir ödül teklif edildi.

Bu arada, Transvaal’daki Voortrekker’lar arasında anlaşmazlık hüküm sürdü. Üç parti vardı, ikisi Voortrekker liderleri Pretorius ve Potgieter’in ve otoritesi açıkça tanımlanmamış olan Volksraad’ın şahıslarına bağlıydı. Pretorius, Transvaal’daki işlerin, halkının bağımsızlığının İngiltere’den tanınmasına kadar asla tatmin edici bir şekilde çözülmeyeceğini kabul etti. Onun teşvikiyle Volksraad, barış ve kalıcı bir anlayış için İngiliz hükümetine temsillerin yapılması gerektiğine karar verdi.

Ağustos 1851’de, İngiliz yönetimi altında yaşama razı olmayan Winburg’daki kasabalılar, Pretorius’u Orange ve Vaal nehirleri arasındaki bölgenin yönetimini üstlenmeye davet etti. O bölgeden bir kanun kaçağı olan Pretorius, daveti kabul edemedi, ancak İngiliz makamlarına daveti aldığını bildirdi.

Pretorius’un Transvaal dışına müdahale etmesini önlemek için, kanun kaçağı tersine çevrildi ve iki komisyon üyesine Vaal’ın ötesindeki şehirlilerle ilgili bir anlaşma yapmaları talimatı verildi. Volksraad’ın kutsaması olmadan hareket eden Pretorius, onlarla bir araya geldi ve 17 Ocak 1852’de İngiltere’nin Transvaal’ın bağımsızlığını tanıdığı Sand River Sözleşmesini imzaladı. Pretorius ve Potgieter sonunda uzlaştıktan sonra Volksraad tarafından onaylandı.

Anglo-Boer mücadelelerinin acılığı dindikten sonra, Pretorius sık sık İngiliz yetkililerle dostane ilişkilere girdi ve bu yetkililer kendisinden her zaman yalnızca yüksek saygıdan değil, aynı zamanda sıcak dostluktan söz etti. Belki de evrensel olarak ona saygı duyulduğunun en büyük kanıtı, ölüm döşeğinde yatarken, hastalığını duyan ve saygılarını sunmaya gelen birkaç yerli şefin yoğun bir keder sergiledikleri gerçeğidir. elini öptü.” 23 Temmuz 1853’te Magaliesberg’de öldü.