Anastasio Somoza Debayle Kimdir ?

Eski Nikaragua Başkanı

Doğum tarihi: 5 Aralık 1925, Leon, Nikaragua

Ölüm:17 Eylül 1980 Nikaragua 

Başkanlık dönemleri: 1 Mayıs 1967 – 1 Mayıs 1972, 1 Aralık 1974 – 17 Temmuz 1979

Anastasio Somoza Debayle Biyografi

Anastasio Somoza Debayle (1925-1980), 1967’de hileyle gölgelenen bir seçimde Nikaragua’nın başkanı oldu. Onun yönetimi yolsuzluk ve baskı ile işaretlendi. 1979’da Amerika Birleşik Devletleri’ne kaçmak zorunda kalana kadar ona karşı muhalefet büyüdü.

Anastasio Somoza Debayle, Salvadora Debayle ve Anastasio Somoza Garcia’nın üç çocuğunun sonuncusu olarak 5 Aralık 1925’te Leon, Nikaragua’da doğdu. Aile, babasının siyasette hızla yükseldiği Managua’ya taşındı ve 1933’te Nikaragua’nın tek silahlı gücü olan Ulusal Muhafızlar’ın komutanı oldu. 1937’de General Somoza Garcia, konumunu Nikaragua başkanı olarak atamak için kullandı.

Birkaç yıllık ilköğretimden sonra Anastasio Somoza Debayle, önce Tampa’da, ardından New York’taki La Salle Academy’de okumak üzere Amerika Birleşik Devletleri’ne gönderildi. Oradayken Muhafızlarda teğmen olarak görevlendirildi ve mezun olduğunda yüzbaşılığa terfi etti. 1943’te West Point’e girdi ve 1946’da savaşın kısalttığı kurstan mezun oldu. Nikaragua’ya dönerek binbaşılığa ve kısa bir süre sonra yarbaylığa terfi etti ve Muhafızların kurmay başkanı oldu. 1950’de Hope Portocarrero ile evlendi. Bu birlik beş çocuk üretti.

1956’da Anastasio Somoza Debayle albay oldu ve 20 yıl boyunca Nikaragua’ya egemen olan babası yeniden cumhurbaşkanlığına aday olmaya hazırlanırken, Muhafız Komutan vekili oldu. Ancak Eylül 1956’da General Somoza Garcia vuruldu ve birkaç gün sonra öldü. Anastasio Somoza Debayle ordunun komutasını elinde tutarken, ağabeyi Luis cumhurbaşkanı olarak atandı ve 1957 cumhurbaşkanlığı seçimleri için Somoza kontrolündeki Liberal Parti tarafından aday gösterildi. Babasının ölümünün ardından Anastasio, muhalefet siyasi liderlerinin acımasız sorgulamasını denetledi, ancak suikasta katıldıklarına dair kanıt bulamadı.

1963’te, Anastasio’nun itirazları üzerine Luis Somoza, özenle seçilmiş bir siyasi destekçi olan Rene Shick’in cumhurbaşkanı olmasına izin verdi. ABD’nin baskılarına yanıt veren Luis, aile kontrollerinin yavaş yavaş gevşetilmesini ve rejimin serbestleştirilmesini tercih ederken, Anastasio tam aile kontrolü ve cumhurbaşkanlığı sırasının kendisine gelmesini istedi. 1967’de kendisini tümgeneralliğe terfi ettiren Anastasio, hırsını gerçekleştirdi ve sahtekarlık ve şiddetle gölgelenen bir seçimde başkan oldu. Aynı yıl Luis öldü ve Anastasio’nun gücü ve hırsı üzerindeki büyük kontrolü ortadan kaldırdı.

General Somoza Debayle’ın cumhurbaşkanı olarak ilk dönemine artan yolsuzluk, Ulusal Muhafızlar ve Liberal Parti içindeki çatışmalar ve Somoza yönetimine karşı artan muhalefet damgasını vurdu. Başkan, akrabalarını çok sayıda kilit göreve atadı. Gayri meşru üvey kardeşi Jose Somoza, Muhafızların genel müfettişi oldu. Somozalar, konumlarını ailenin ekonomi üzerindeki hakimiyetini genişletmek ve zaten büyük olan kişisel servetlerini artırmak için kullandılar. Marksist bir gerilla grubu olan Sandinista Ulusal Kurtuluş Cephesi (FSLN), hükümete karşı birkaç saldırı başlattı, ancak hepsi Ulusal Muhafızlar tarafından ezildi. General Somoza Debayle’ın kontrolü elinde tutma yeteneği, 1968 ile 1971 arasında kişi başına düşen GSYİH’nın (gayri safi yurtiçi hasıla) yüzde 8 arttığı bir hızlı ekonomik büyüme dönemi tarafından kolaylaştırıldı.

İç ve dış baskılara yanıt veren General Somoza Debayle, Mayıs 1972’den Aralık 1974’e kadar ülkeyi yönetmek üzere bir muhalefet üyesi de dahil olmak üzere üç üyeli bir cunta kurulmasını öngören siyasi muhalefetin bir kısmıyla bir anlaşmaya vardı. siyasi muhalefeti bölmek ve birleştirmek için klasik Somoza taktiği. Cunta kuruldu, ancak Muhafız komutanı olarak kalan General Somoza Debayle, ulustaki gerçek gücü elinde tutuyordu.

Bu düzenleme Aralık 1972’de bir deprem Managua’yı harap ettiğinde bozuldu. ABD büyükelçisi tarafından desteklenen general, cuntayı bir kenara itti ve ulusun doğrudan kontrolünü ele geçirdi. Somozalar ve Muhafızlar, kendilerini daha da zenginleştirmek için depremden yararlandılar ve çıkarlarını daha önce görmezden geldikleri bankacılık gibi alanlara genişlettiler. Bu eylemler yaygın bir kızgınlık yarattı ve orta ve üst sınıfların çoğunu açık muhalefete sürükledi. Roma Katolik Kilisesi de rejimi eleştirdi.

1974’te, hileli bir seçimde Somoza, altı yıllık bir başkanlık dönemini kazandı. Birkaç ay sonra, FSLN gerillaları çok sayıda önde gelen Nikaragualıyı rehin aldı ve rejimi siyasi mahkumları serbest bırakmaya ve büyük bir fidye ödemeye zorladı. Somoza, bu aşağılanmaya bir kuşatma ve basın sansürü uygulayarak yanıt verdi. Amerika Birleşik Devletleri ile ilişkiler, özellikle Jimmy Carter 1977’de başkan olduğunda kötüleşti.

Temmuz 1977’de Somoza büyük bir kalp krizi geçirdi. İyileşmesine rağmen, bu muhaliflerini rejime yönelik saldırılarını artırma konusunda cesaretlendirdi. Ocak 1978’de muhalefetin en önde gelen lideri gazete editörü Pedro Joaquin Chamorro öldürüldü. Generalin olaya karıştığına dair doğrudan bir kanıt bulunamamasına rağmen, bu, kitlesel halk gösterilerine ve iş dünyasının sponsor olduğu bir ulusal greve yol açtı. Somoza istifa etmeyi reddetti, ancak nihayetinde, kuşatma durumunun kaldırılması da dahil olmak üzere iç ve uluslararası baskılara bazı tavizler verdi. Ağustos 1977’de FSLN komandoları Ulusal Saray’ı ele geçirdi ve tüm Kongre’yi rehin aldı. Birkaç mahkumun daha serbest bırakılması için pazarlık yaptılar ve Panama’ya uçtular. Hemen hemen birkaç şehirde silahlı ayaklanmalar patlak verdi. General Somoza, Muhafızları isyancıları ezmek için kullandı. ancak bu eylemlerin vahşeti iç ve dış muhalefeti artırdı. İktidarı elinde tutmaya çalışırken, muhalefetle ABD sponsorluğunda bir arabuluculuk sürecini kabul etti, ancak arabulucuların geleceği hakkında ulusal bir halk oylamasına yönelik önerilerini reddettiğinde bu karar çöktü. Buna yanıt olarak, ABD yardımı askıya aldı ve Nikaragua’daki varlığını azalttı.

General Somoza’nın 1979’un başlarında rejimini destekleme çabaları sonuçsuz kaldı. Mayıs ayı sonlarında FSLN gerillaları büyük bir saldırı başlattı ve yabancı hükümetler tanınmayı geri çekmeye başladı. Haziran ayında Amerikan Devletleri Örgütü (OAS), Somoza’nın istifasını isteyen bir kararı kabul etti. Görevini tamamlama niyetini ilan ederken, Somoza ABD büyükelçisi ile Amerika Birleşik Devletleri’nde sığınma hakkı elde etmek için müzakerelere başladı. 17 Temmuz 1979’da başkanlığı Francisco Urcuyo’ya devretti ve Miami’ye kaçtı. Urcuyo, gücü FSLN tarafından belirlenen bir cuntaya devretmekten vazgeçtiğinde, Carter yönetimi Somoza’yı suçladı ve onu sınır dışı etmekle tehdit etti. FSLN iktidara geldikten sonra Somoza, üvey kardeşi ve metresiyle birlikte Paraguay’a taşındı. Orada, 17 Eylül 1980’de Arjantinli radikaller tarafından öldürüldü.