Amos Bad Heart Bull Kimdir ?

Ressam 

Doğum tarihi: 1869

Ölüm tarihi ve yeri: 3 Ağustos 1913

Amos Bad Heart Bull Biyografi

Amos Bad Heart Bull (1869-1913), resim yazılarıyla tanınan bir Oglala Lakota Sioux kabile tarihçisi ve sanatçısıydı.

Amos Bad Heart Bull, 400 piktografını defnedilmeden önce fotoğraflarını çektirerek kurtaran Helen Blish tarafından “halkının Herodot’u” olarak adlandırıldı. Onun müdahalesi sayesinde Oglala Sioux’nun Piktografik TarihiBu gururlu Plains savaşçılarının Kızılderililere geçişini anlatmak için yayınlandı. Bu kitaptaki çizimler Hayalet Dansı, Küçük Büyük Boynuz Savaşı ve Oturan Boğa ile Çılgın At’ın ölümleriyle ilgili her televizyon belgeselinde yer almıştır. Sanatçının kuzeni Çılgın At’ın resimleri, Çılgın At’ın fotoğrafının çekilmesine asla izin vermediği için hayatta kalan tek benzerleridir. Neyse ki Blish, sanatçının iki amcası He Dog (Sunka Bloka) ve Short Bull (Tatanka Ptecela) ile Güney Dakota’daki Pine Ridge Reservation’da hayatı hakkında biraz bilgi edinmek için röportaj yapabildi. Short Bull ve He Dog ona, Amos Bad Heart Bull the Elder’ın bir grup tarihçisi, kış sayımının bekçisi olduğunu söyledi. ve her yılın olağanüstü tek olayının kaydedildiği bir deri vakayinamesi oluşturmuştu. O genç yaşta öldüğünden, oğlunu büyütme görevi onlara ve kardeşleri Küçük Kalkan ve Tek Adam’a düştü. Ona savaştıkları savaşların hikayelerini anlattılar ve Kızılderili-beyaz karşılaşmaları hakkında anlaşmalar ve belgeler toplamaya olan ilgisini gözlemlediler.

Herhangi bir resmi talimat olmadan, Bad Heart Bull açıklamalı çizimler oluşturmaya başladı. Herhangi bir eğitim almamış olmasına rağmen, misyonerler tarafından Lakota’nın transkripsiyonu için tasarlanan bir sistemi kullanarak yazmayı kendi kendine öğrendi. Ayrıca 1890’da Birleşik Devletler Ordusu’na gözcü olarak katıldığı Fort Robinson’daki askerlerden İngilizce öğrendi. Crawford, Nebraska’daki bir giyim satıcısından kullanılmış bir defter satın aldı ve içinde 415 çizimine siyah kalem kullanarak başladı.Silinmez kurşun kalem ve mavi, sarı, yeşil ve kahverengi boya kalemleri ve kırmızı mürekkep.Bazı durumlarda o kadar ince bir fırçayla boyadı ki, darbeler ancak büyütüldüğünde görülebiliyordu. Ayrıca bazı resimlere yer yer gri veya kahverengi bir yıkama dokunmuştur. Bu projede yaklaşık yirmi yıl boyunca sivil, dini, sosyal, ekonomik.

Teknik yenilikleri, bir olayın birden fazla perspektifine izin verdi. Panoramik bir manzara benimseyerek dramatik eylemlerde bulunan insan kitlelerini resmetti. Yüzlerce insanı ve atı savaşta veya dini törenlerde veya yukarıdan bir bufalo avına giden alaylarda tasvir ederek, kabile faaliyetlerini uzaktan veya topografik görünümlerde yakaladı. Daha sonra, aynı sayfada bazı yönlerin yakın çekimlerini çerçeveli ve bir tarafa yerleştirirdi, böylece geniş kapsamlı olayın bireysel bir katılımcı üzerindeki psikolojik etkisini bir yakın görüş eki aracılığıyla inceleyebilirdi. Tam yüz tasvirleri, arkadan görünümler, aşağıdan yaralı atlar oluşturma veya dansçıları dörtte üç görünümde göstererek, stilize profil yorumlamaları dışında deneyler yaptı. Bir başka yenilik de onun kısaltmayı kullanmasıydı.

Her çizim seti, bir kahramanlık destanının bir bölümünü anlatır. İlk grup 1856’dan önceki kabile olaylarını gösterir. Konsey üyeleri (wakicunza) ve onların mareşalleri (akicita) kamp konseyinde müzakere ederken, bir bufalo avı, bir güneş dansı ve kıyafetlerindeki sekiz savaşçı topluluğu gösterilmektedir. Bir sonraki resim seti, 1856’dan 1875’e kadar düzensiz çatışmalarda Ovalarda kalıtsal düşmanları olan Karga ile çatışmaların hikayesini anlatıyor. Üçüncü set, Montana’daki Little Big Horn Nehri üzerinde ABD Generali George A. Custer’ın yenilgisini anlatıyor.Bir sonraki resim grubu, rezervasyon varlığını kabul etmek zorunda kalan Oglala toplumunun yeniden örgütlenmesini göstermektedir. Törenlerle açılır: Kutsal Yay, Zafer Dansı, Kara Kuyruklu Geyiğin Dansı, At Dansı ve Görme Görevi. Bunları sekiz kur sahnesi tasviri ve on oyun takip ediyor. Bu bölüm tarıma geçişle birlikte kapanmaktadır. Son setten sonraki set Hayalet Dansı ve Yaralı Diz Savaşı’nı tasvir ediyor. Ve son set, 4 Temmuz’un 1898’de ve 1903’te Pine Ridge Reservation’da kutlandığını gösteriyor. Sanatçı, resimlerini bu anlatı dizilerinde gruplayarak, grubunun 60 yılı aşkın tarihini aktarmıştır.Günlük yaşamın en ince ayrıntılarını koruduğu için bu, benzersiz bir tarihsel kayıt oluşturmaktadır. Sanatçı, resimlerini bu anlatı dizilerinde gruplayarak, grubunun 60 yılı aşkın tarihini aktarmıştır. Günlük yaşamın en ince ayrıntılarını koruduğu için bu, benzersiz bir tarihsel kayıt oluşturmaktadır. Sanatçı, resimlerini bu anlatı dizilerinde gruplayarak, grubunun 60 yılı aşkın tarihini aktarmıştır. Günlük yaşamın en ince ayrıntılarını koruduğu için bu, benzersiz bir tarihsel kayıt oluşturmaktadır.

1926’da Helen Blish, Plains sanatının örneklerini arayan Nebraska Üniversitesi’nde yüksek lisans öğrencisiydi. Pine Ridge Ajansı’ndan WO Roberts’tan, Bad Heart Bull’un sanatçının 1913’teki ölümünden sonra kız kardeşi Dolly Pretty Cloud’a verilmiş olan çizimlerini öğrendi. Bir tercüman aracılığıyla konuşan Blish, Detroit lisesinde öğretmenlik yaptığı yaz tatillerini, rezervasyondaki tek odalı kabinin toprak zemininde bir sandıkta tutulan Pretty Cloud’un erkek kardeşinin sanatını inceleyerek geçirdi. Ancak çok ikna edildikten sonra, onu mütevazı bir yıllık ücret karşılığında kiralamasına ve ünlü sanat tarihçisi Hartley Burr Alexander’ın altındaki yüksek lisans tezinin yorumlarını analiz etmesine izin verildi.

Lakota geleneğini takiben, ödüllü defter, 1947’de ölümü üzerine Pretty Cloud ile birlikte gömüldü. Neyse ki, Blish’in çalışmaları 1941’deki ölümünden önce New York’taki Amerikan Doğa Tarihi Müzesi’ne verilmişti. 1959’da Üniversite Nebraska Press ofisi Bad Heart Bull’un resimli geçmişini yayınlamaya karar verdi ve defteri karıştırmak için izin almaya çalıştı, ama boşuna. Ancak İskender’in 1927’de paha biçilmez belgeyi sayfa sayfa fotoğrafladığı; bu nedenle, bu çizimler Blish’in el yazması ile harmanlandı ve kitap halinde yayınlandı. Bad Heart Bull’un kuzeni Crazy Horse’un biyografisini yazan Mari Sandoz, projeyi başlangıcından itibaren teşvik etti ve girişini hayatının son yılında yazdı.