Alvin Ailey Kimdir ?

Dansçı

Doğum tarihi: 5 Ocak 1931, Rogers,Teksas, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 1 Aralık 1989, Lenox

Alvin Ailey Biyografi

Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu’nu kurdu ve hem dansçı hem de koreograf olarak uluslararası ün kazandı.

1960’larda ve 1970’lerde Alvin Ailey, modern dansı popüler bir sanat formuna dönüştürdü. 1969’da çeşitli teknikleri öğreten bir dans okulu olan Amerikan Dans Merkezi’ni kurdu. Beş yıl sonra bir genç dans topluluğu olan Alvin Ailey Repertory Ensemble’ı kurdu. Ama esas olarak 1959’da kurulan Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu’nun himayesinde, Ailey dans dünyasını büyük ölçüde etkiledi. “Canlı sanatı ve repertuarı ve Ailey’in motive edici hümanist vizyonuyla” tanınan şirketi, dünyayı gezerken izleyicilerden coşkulu tepkiler aldı.

30 üyeli şirket, yaklaşık 67 ülkede 150’den fazla parça gerçekleştirdi. Ailey’in modern dans topluluğu, Afro-Karayip temelli çalışmaları Ailey üzerinde kalıcı bir etki bırakan dansçı, koreograf ve antropolog Katherine Dunham da dahil olmak üzere ilk dans öncülerinin klasik eserlerini sundu. Ayrıca şirketi Bill T. Jones, Ulysses Dove, Judith Jamison ve diğerleri gibi genç siyah koreografların birçok eserini seslendirdi.

Ailey ayrıca, ilk yıllarını geçirdiği Teksas kasabasının tamamen siyah mahallesindeki kilise ayinleri ve yasak dans salonlarıyla ilgili anılarıyla ilgilenen kendi ünlü dans parçalarını da üretti. Enerjik, yön değiştiren danslarında blues, caz, Latin ve klasik müzik de kullanılıyordu. Ailey’in çalışmaları hakkında John Gruen, The Private World of Ballet’te şunları yazdı: “Çalışmaları, dans sözlüğünün farklı unsurlarının özgürce kullanılmasıyla göze çarpıyor. En iyi durumda, Ailey grubu, çalkantılı ve neredeyse dokunsal bir ritmik ile elde edilen alışılmadık bir coşku yaratıyor. Ailey’in en iyi eserleri göz kamaştırıcı ve sınırsız bir hareket ve yaşamla yüklüdür.Siyah deneyiminin coşkusu ve keskinliği Ailey’in muhteşem dans parçaları Revelations, Blues Suite ve Ağla.

Ayrıca Ailey, dans prodüksiyonları, operalar, baleler sahneledi ve televizyonda eserler verdi. Kolejlerden ve üniversitelerden güzel sanatlar dalında fahri dereceler aldı ve koreografisi için 1975’te Dance dergisi ödülü de dahil olmak üzere ödüller aldı; 1979’da Ulusal Renkli İnsanların Gelişimi Derneği (NAACP) tarafından kendisine verilen Springarn Madalyası; ve aynı yıl Capezio Ödülü. 1988’de Kennedy Center Honors ödülüne layık görüldü.
Alvin Ailey, Jr. 5 Ocak 1931’de Waco’dan çok uzak olmayan küçük bir kasaba olan Rogers, Teksas’ta geniş bir ailede dünyaya geldi. Bir işçi olan Alvin Sr., Alvin Jr. bir yaşından küçükken oğlunun annesi Lula Elizabeth’i terk etti. Amerika Birleşik Devletleri ekonomik Büyük Buhran’ın ortasındayken, siyah erkekler için işler özellikle kıttı ve Alvin Sr. geçimini sağlamak için mücadele etti. Altı yıl sonra Alvin Jr. annesine gönderildi. Altı yaşında, Alvin Jr. annesiyle birlikte Teksas, Navasota’ya taşındı ve burada New York Daily News Magazine’deki bir röportajda şunları hatırladı: “Tepede beyaz bir okul ve siyah Baptist kilisesi vardı ve ayrılmış tiyatrolar ve mahalleler. Kuşağımın çoğu gibi, kendimi bir yabancı gibi, önemsiz biri gibi hissederek büyüdüm.”
1942’de Ailey 12 yaşındayken annesiyle birlikte Los Angeles’a taşındı ve burada annesi bir uçak fabrikasında çalıştı. Ailey bir genç olarak atletizme ilgi gösterdi, lise jimnastik takımına katıldı ve futbol oynadı. Öncü dansçılar Gene Kelly ve Fred Astaire’in hayranı olan Ailey, bir komşunun evinde step dansı dersleri aldı. Ancak dansa olan ilgisi, bir lise arkadaşı onu Amerika’da ırksal olarak bütünleşmiş ilk şirket olan Lester Horton tarafından yönetilen Hollywood modern dans okulunu ziyaret etmeye götürdüğünde gerçekten canlandı. Bir dansçı olarak kendisine ne gibi fırsatlar sunulacağından emin değildi, ancak bir ay sonra Horton’un okulundan ayrıldı.
Ailey 1948’de liseden mezun olduktan sonra öğretmen olmayı düşündü. Los Angeles’taki California Üniversitesi’ne girdi ve romantizm dillerini incelemeye başladı. Horton 1949’da ona burs teklif ettiğinde, Ailey dans okuluna geri döndü, ancak bir yıl sonra bu sefer San Francisco Eyalet Koleji’ne gitmek için tekrar ayrıldı.

Ailey bir süre San Francisco’daki bir gece kulübünde dans etti, ardından eğitimini tamamlamak için Horton okuluna döndü. 1953’te Horton, New York City’deki ilk performansı için şirketi doğuya götürdüğünde Ailey de onunla birlikteydi. Horton kalp krizinden öldüğünde, genç Ailey şirketin sanat yönetmenliğini üstlendi ve Jacob’s Pillow festivalinde sunulacak Horton tarzında iki parçanın koreografisini yaptı. Eserler festival yöneticisinden kötü eleştiriler alınca grup dağıldı.

Gerilemeye rağmen, Ailey’in kariyeri yolunda gitti. Bir Broadway yapımcısı onu Truman Capote’nin kitabının müzikal uyarlaması olan House of Flowers’ta dans etmeye davet etti . Ailey, kadronun bir üyesiyken, sonraki beş ayı Martha Graham okulunda Doris Humphrey ve Charles Weidman ve Hanya Holm ile dersler alarak dans bilgisini genişleterek geçirdi. Ayrıca Harlem Dans Tiyatrosu’nun kurucu ortağı Karel Shook ile bale ve efsanevi oyunculuk eğitmeni Stella Adler ile oyunculuk eğitimi aldı. 1950’lerin ortasından 1960’ların başlarına kadar Ailey, Broadway’de ve dışında tiyatro ve müzik yapımlarında rol aldı; aralarında The Carefree Tree; Şarkı söyle, adam, şarkı söyle; Jamaika; ve Beni Doğru Adımla Arayın. Ayrıca oyunda önemli bir teatral rol oynadı,Kaplan, Kaplan, Yanan Parlak.

1958 baharında, Ailey ve koreografiye ilgi duyan başka bir dansçı, modern dansların ve yeni dansların sergilendiği New York City’deki 92. koreograflar görüldü. Ailey’in ilk büyük parçası blues müziğinden ilham aldı. İzleyiciler, Blues Suite’in Güney’deki bir “bawdyhouse” da geçen ilk performansını gördü . Julinda Lewis-Ferguson’ın Alvin Ailey, Jr.: A Life in Dance adlı kitabında gözlemlendi: “Karakterler öfke, şefkat, sevgi ve bir dizi tanıdık ve tanınabilir duyguyla etkileşime giriyor.” Performans, New York Times’tan Jack Anderson’ın Blues Suite’i aramasıyla övgü topladı”Bay Ailey’in en iyi parçalarından biri.” Ailey, Y’de kendi eserlerini sunmak için ikinci bir konser ve ardından en ünlü eseri Revelations’ın yer aldığı üçüncü bir konser planladı. Duke Ellington’ın zarif caz müziği eşliğinde Revelation’ın dinleyicileri, Afrikalı-Amerikalı dini yaşamın içine ustaca çekilir. Julinda Lewis-Ferguson, bu parçayı kitabında şöyle anlattı:dansçıların bir grup halinde, sahnenin ortasında, kollarını başlarının üzerine gererek bir araya gelmesiyle başlar.Cennetten gelen altın bir nimetle yıkanmış görünüyorlar.Eserin son derece enerjik son bölümü, üç adamın bazen dizlerinin üzerinde koşarak, günahlarından veya günahlarının cezasından saklanmaya çalışmasıyla başlıyor.Finali, “Rocka My Soul in the Bosom of Abraham”, hem paketin ruhsal olarak güçlü bir sonucu hem de tamamen fiziksel bir duygu salınımıdır.” New York Post’ta Clive Barnes, Vahiyleri “güçlü ve anlamlı” ve “insanlığa, inanca ve hayatta kalmaya zamansız saygı.”

Ailey, 1959’da sekiz siyah dansçıdan oluşan bir gruptan oluşan Alvin Ailey Amerikan Dans Tiyatrosu’nu kurdu. Kuruluşundan bir yıl sonra, Alvin Ailey’in dans tiyatrosu, 51st Street ve Eighth Avenue’deki Clark Sahne Sanatları Merkezi’nde yerleşik dans topluluğu oldu. New York’ta Genç Erkekler Hıristiyan Derneği (YMCA). 1969’da, üç tiyatrolu bir sanat merkezi olan Brooklyn Müzik Akademisi’nin yerleşik dans topluluğu olarak Brooklyn, New York’a taşındılar. Ancak o ilçede umdukları Lincoln Center’ı oluşturamadılar ve 1971’de Manhattan şehir merkezine geri döndüler.
1960’ların ortalarında, kilosu ile mücadele eden Ailey, yavaş yavaş dansını bıraktı ve yerini koreografiye bıraktı. Ayrıca, iddialı dans şirketinin yöneticisi olarak idari ayrıntıları denetledi. 1968 yılına gelindiğinde, şirket özel ve kamu kuruluşlarından fon aldı, ancak itibarı yayıldıkça ve modern dansı dünya çapındaki izleyicilere sunmasına rağmen hala mali sorunlar yaşıyordu. Ailey ayrıca modern dansın önde gelen Afrikalı-Amerikalı solisti Judith Jamison’a sahipti ve 1960’ların ortalarından beri Asyalı ve beyaz dansçıları kullanan Ailey, şirketi tamamen entegre etmişti. 1969’da dans okulunu kurdu ve 1974’te bir repertuar topluluğu da oldu.

1960’ların başında şirket, Başkan John F. Kennedy tarafından kurulan uluslararası bir kültürel programın parçası olarak Güneydoğu Asya ve Avustralya’da sahne aldı. Daha sonra Brezilya, Avrupa ve Batı Afrika’ya gittiler. Ailey, diğer şirketler için de dans koreografisi yapıyordu. New York City’deki Lincoln Center’da Joffrey Balesi için Feast of Ashes , Harkness balesi için üç parça ve Metropolitan Operası için Anthony ve Kleopatra’yı yarattı.

Ailey ayrıca Amerikan Bale Tiyatrosu için caz müzisyeni Duke Ellington’ın da aralarında bulunduğu diğer sanatçılarla projelerde çalıştı. Şirketi ayrıca Güney Hıristiyan Liderlik Konferansı (SCLC) için bir fayda performansı verdi. Ailey için on yıl , apartheid’e karşı konuşmak için sürgünde yaşayan siyah bir Güney Afrikalı trompetçi Hugh Masekela’nın müziğine dayanan, Güney Afrika’da ırk eşitliği ihtiyacı hakkında bir dans olan Masekela Dili’nin performansıyla sona erdi . Julinda Lewis-Ferguson kitabında, parçayı “tıpkı Güney Afrika kasabalarının binaları gibi ham, kaba, neredeyse bitmemiş” olarak nitelendirdi.
1970’lerin sonlarında Ailey’in şirketi Amerika’nın en popüler dans gruplarından biriydi. ABD Dışişleri Bakanlığı’nın desteğiyle dünyayı dolaşmaya devam ettiler. 1920’lerde Isadora Duncan’ın dansçıları orada sahne aldığından beri eski Sovyetler Birliği’ni ziyaret eden ilk modern dansçılardı. 1971’de Ailey’in ünlü solosu Cry; Judith Jamison’un dansını yaptı ve onu grubun en bilinen parçalarından biri yaptı.

“Her yerdeki tüm siyah kadınlara – özellikle de annelerimize” adanan eser, farklı nesil siyah Amerikalı kadınların mücadelelerini anlatıyor. Bir yıkama bezi de dahil olmak üzere dans sırasında birçok şeye dönüşen uzun beyaz bir fuların açılmasıyla başlar ve 1960’ların sonlarındaki “Right On, Be Free” şarkısında dans edilen sorgusuz inanç ve mutluluğun bir ifadesi ile sona erer. ” Ailey, The Private World of Ballet’te John Gruen’e bundan ve tüm çalışmalarından bahsederken, “İnsanlar, yaşam, insan ruhu, nesnelerin güzelliği hakkında hissettiğim bir şeyi ifade etmeye çalışıyorum. … Balelerim birbirine çok yakın. bana göre – çok kişiseller. … İnsanlar tiyatroya kendilerine bakmak için, olaylara bakmak için geliyorlar. Aynayı tutmaya çalışıyorum.”
1980’de Ailey, onu birkaç hafta hastanede bırakan zihinsel bir çöküntü yaşadı. O sırada yakın bir arkadaşını kaybetmişti, orta yaş krizinden geçiyordu ve maddi sıkıntılar yaşıyordu. Yine de, 1980’lerde şirket için bir dizi parçanın koreografisini yaptı ve modern dansın kurucu babası olarak ünü on yıl boyunca arttı.

Efsanevi kariyerine son veren Ailey, 1 Aralık 1989’da diskrazi adı verilen bir kan hastalığından öldü. Kutsal Aziz John Katedrali’nde düzenlenen anma törenine binlerce kişi akın etti. Joffrey Balesi’nin sanat yönetmeni Gerald Arpino, Washington Post’a verdiği demeçte, “Alvin Ailey, Amerikalı sanatçılar arasında bir dev, uluslararası dans sahnesinde yükselen bir figürdü” dedi . “Eserleri dünyanın her yerindeki izleyicileri heyecanlandırdı ve duygulandırdı. Ruhu eserlerinde yükseliyor ve hayatımızı zenginleştirdi ve aydınlattı.” Gerçekten de, Afro-Amerikan modern dansı, 79 dans parçasının yaratıcısı olan Ailey’nin varlığı sayesinde popüler kültürde sağlam bir şekilde yerleşmiştir.