Alessandro Magnasco Kimdir ?

Doğum tarihi: 4 Şubat 1667, Cenova, İtalya

Ölüm tarihi ve yeri: 12 Mart 1749, Cenova, İtalya

Alessandro Magnasco Biyografi

İtalyan ressam Alessandro Magnasco (1667-1749) en çok fırtınalı manzaralarda veya kavernöz iç mekanlarda bedensiz, alev benzeri figürlerin sahneleri ve gergin, açık fırça çalışmalarının canlılığı ile tanınır.

Lisandrino adlı Alessandro Magnasco, Cenova’da doğdu. Aynı zamanda bir ressam olan babası Stefano, Alessandro gençken öldü ve ailesini yoksulluk içinde bıraktı. Annesi yeniden evlendi ve Alessandro’nun yeni ailedeki konumu belirsiz görünüyor. Yaklaşık 10 yaşındayken, o şehrin bir tüccarının bakımı için Milano’ya gönderildi. Yeni koruyucusu, Filippo Abbiati’nin atölyesinde ressam olarak eğitilmesini sağladı.

Magnasco hızla öğrendi. İlk bağımsız çalışması portreydi, ancak ününü bugün ünlü olduğu manzara ve tür resimleriyle yaptı. Onları özel patronlar için boyadı. 18. yüzyılın ilk yarısında kuzey İtalya’daki orta sınıfın büyüklüğünde ve laik yöneliminde belirgin bir artış, onun sadece hayatta kalmak için değil, hatta freskler veya freskler ya da resim yapmadan hali vakti yerinde olmak için yeterince satmasını mümkün kıldı. sunak parçaları.

Milano’da takdir edilen bir dinleyici kitlesi bulan Magnasco, hayatının çoğunu orada geçirdi, ama özünde Cenevizliydi. Medici için çalıştığı Floransa’da (yaklaşık 1709-1711), Cenevizli bir kızla evlendi. 1735’te yaşlı bir adamken, çocukken terk etmek zorunda kaldığı şehre geri döndü. Cenevizlilerin onun yeni radikal stilini pek umursamadığını fark etti. Ayrıca felç, fırça tutmasını gitgide daha da zorlaştırıyordu. Geldikten kısa bir süre sonra resim yapmayı tamamen bıraktı. 12 Mart 1749’da öldü.

Magnasco’nun tarzı Cenevizlidir. Gevşek, serbest fırçanın önemli bir ifade aracı haline geldiği bu resimsel teknik, Cenova’ya (Venedik üzerinden) Peter Paul Rubens ve Anthony Van Dyck tarafından getirildi ve Bernardo Strozzi, Giovanni Benedetto Castiglione ve Valerio Castello (Magnasco’nun babasının öğretmeni). Magnasco ile tam meyvesini verdi.

Fırtınalı Deniz kenarındaki rahipler, Magnasco’nun manzaralarına örnektir. Kararan gökyüzüne karşı yıkık bir kule bize Salvator Rosa’nın romantik manzaralarını hatırlatıyor. Ama Rosa’da hiçbir şey bizi kıyıdan parçalar koparıp denize sürükleyecek kadar vahşi dalgalara hazırlamaz. Amplifikasyon, kendi zihnimizde, dalganın hareketi ile ressamın boyarken elinin nasıl hareket ettiğinin işaretleri arasındaki etkileşimden gelir: güçlü kesik kesik vuruşlar birbirini keser, hepsi su gibi aynı şekilde süpürür. Manzaradaki küçük figürler, küçük vurgular, iktidarsızlığın işaretleridir.

Magnasco’nun Sinagogu’nda nötr olan arka plan ve ateşi sağlayan figürlerdir. Magnasco’yu iyi tanıyan Carlo Giuseppe Ratti (1759), diye yazmıştı figürler, “hızlı, görünüşte dikkatsiz ama etkileyici vuruşlarla boyanmış, görmemiş olanların hayal bile edemeyecekleri bir cesaretle etrafa saçılmış. ” Magnasco’nun sinagogunu dolduran insanlar kırılgan, ağırlıksız ve hayalet gibidir. Zigzaglar ve tirbuşon desenleriyle birleşen kısa sinir vuruşlarından oluşurlar. Bunlar sırayla genel bir ajitasyon oluşturdu. Bu rahatsız edici görüntülerin ve onlar gibi diğer birçok tuvalin Magnasco tarafından tuhaf süslemeler olarak boyanıp boyanmadığı çağdaşlarından bazıları onları ya da mistik olumlamalar ya da vahşi hicivler olarak adlandırdı, şimdi ise kimse bilmiyor.