Akira Kurosava Kimdir ?

Doğum tarihi: 23 Mart 1910, Shinagawa, Tokyo, Japonya

Ölüm tarihi ve yeri: 6 Eylül 1998, Seijo, Tokyo, Japonya

Akira Kurosava Biyografi

Japon film yönetmeni Akira Kurosawa (1910 doğumlu), Japonya’nın efsanevi geçmişine ve ıstıraplı bugününe dair görsel açıdan çarpıcı ve entelektüel açıdan maceralı çağrışımlarıyla dikkat çekiyor. Filmleri onu sinemanın en büyük epik şairlerinden biri haline getirdi.

Akira Kurosawa Tokyo’da doğdu ve orada resim eğitimi aldığı Güzel Sanatlar Akademisi’nde eğitim gördü. Japon sinemasının en büyük zayıflığı üzerine bir deneme yarışmasını kazanarak neredeyse tesadüfen film dünyasına girdi. Toho Studios’ta beş yıl çeşitli görevlerde çalıştıktan sonra, ilk yönetmenlik denemesini bir judo şampiyonunun hayatı üzerine samimi bir çalışma olan Sanshiro Sugata (1943) ile yaptı.

Kurosawa’nın ikinci girişimi olan Most Beautifully (1944), Japon işçi sınıfı kadınına odaklanarak canlı ve özgün bir belgesel üretiyor. Bir Kabuki hikayesinin parlak bir parodisi olan Kaplanların Kuyruklarına Basan Adamlar (1944), dini saygısızlığı ve ulusal vatanseverlik eksikliği nedeniyle Japon hükümeti tarafından yasaklandı. Bu dönemdeki diğer önemli eserleri şunlardır: Harika Bir Pazar (1945); Sarhoş Melek (1946), bir kenar mahalle doktoru ile tüberkülozdan ölmek üzere olan bir gangster arasındaki yüzleşmeye dair dokunaklı bir çalışma; Savaş sonrası Japon yaşamını bir dedektif melodramı biçiminde betimleyen Stray Dog (1949); ve Skandal(1950), sarı gazeteciliğin beraberinde getirdiği kötülükler ve dizginsiz kamu merakı üzerine bir açıklama.

Rashomon (1950), nesnel gerçekliğin anlaşılması güçlüğüne dair sofistike bir araştırma ile Kurosawa uluslararası tanınırlık kazandı. Venedik Film Festivali’nde Büyük Ödülü kazanan Rashomon , hem Doğu’da hem de Batı’da tema ve teknikte oldukça etkiliydi. Dostoyevski romanına dayanan Budala (1951), daha az hevesli bir yanıt aldı. Ama onu takip eden iki yapıtı – ölme psikolojisinin derin bir araştırması olan Ikiru (1952) ve büyük savaş destanı Yedi Samuray (1954) – çağdaş sinemanın büyük başarıları arasında güvenlidir.

1950’lerin sonu ve 1960’ların başı, Kurosawa için verimli bir dönemdi. Bu dönemdeki filmleri arasında Shakespeare’in Macbeth’inin hareketli ama eksantrik bir uyarlaması olan Kanlı Taht (1957); The Lower Depths (1957), Gorki oyununun kapsamlı bir incelemesi; Güçlü bir ortaçağ freski olan The Hidden Fortress (1959); Yojimbo (1961) ve Sanjuro (1962), iki dinamik samuray destanı; ve High and Low (1963), ilgi çekici bir suç gerilim filmi.

Bu sıralarda, Kurosawa’nın kötü şöhretli mükemmeliyetçiliği kariyerine zarar vermeye başladı. İddialı bir tıbbi drama olan Aka Hige’yi (Kızıl Sakal; 1965) filme alarak iki yıl geçirdi . Ancak film gişede başarısız oldu ve yıldızı Kurosawa’nın müdavimlerinden Toshiro Mifune, yönetmenle bir daha asla çalışmamaya yemin etti. Uzun bir nadas döneminden sonra, Kurosawa, Hollywood Pearl Harbor destanı Tora’nın bir bölümünü yönetmek için anlaştı! Tora! Tora! (1970). Projenin kontrolü konusundaki tartışmalar ve akli dengesinin yerinde olmadığı söylentileri üzerine istifa etti. Kurosawa, bir sonraki filmi Dodes’ ka-den için finansman bile bulamadı.(1970), ilk renkli filmi, projeyi ancak diğer iki Japon yönetmen ortak yapımcı olarak devreye girdiğinde tamamladı. Eleştirmenler tarafından savrulan Tokyo gecekondu hayatıyla ilgili bu drama, izleyicilerde de başarısız oldu. Birikerek artan hayal kırıklıkları Kurosawa’yı 1971’de intihar girişiminde bulunmaya itti. Kurosawa birden fazla kesik yarasından kurtuldu ama 1970’lerin ortalarına kadar işe geri dönmedi.

1975’te Kurosawa , Sibirya’nın vahşi doğasında geçen güçlü bir hayatta kalma hikayesi olan Dersu Uzala’yı (1976) çekmeye başladı. Sovyet ve Japon kaynaklarından gelen güçlü mali destekle, yönetmen bir kez daha destansı ölçekte yaratmak için zaman ve bütçeyle donatıldı. Ortaya çıkan film, En İyi Yabancı Film Akademi Ödülü’nün yanı sıra Moskova Film Festivali’nde Altın Madalya kazandı. Kurosawa tarafından büyük bir geri dönüşün sinyalini verdi.

1980’de, Amerikalı yönetmenler George Lucas ve Francis Ford Coppola’nın mali desteğiyle Kurosawa, öldürülen bir savaş ağasının kimliğine bürünen mahkum bir hırsız hakkında muhteşem – ama derinden hümanist – bir Samuray destanı olan Kagemusha’yı (1980) yaptı. Film, birçok uluslararası ödülün yanı sıra Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye aldı. Kurosawa’nın En İyi Yönetmen dalında ilk Oscar adaylığı, şimdiye kadar çekilmiş en nefes kesici savaş sahnelerinden bazılarının yer aldığı King Lear’ın bir Japon yeniden anlatımı olan Ran (1985) ile geldi. Bu iki destanın başarısı, Kurosawa’nın modern sinemanın ustalarından biri olarak ününü pekiştirdi.

Sonra 80 yaşında olan Kurosawa, daha sonra Akira Kurosawa’nın Düşleri’ni (1990) yönetmenin kendi gece fantezilerinin bir filminin uyarlamasını yönetti. Son derece kişisel olan film, çok az kişi görsel ihtişamını inkar edebilse de, karışık eleştirel tepkilerle karşılaştı. Rhapsody in August (1991), Batılı izleyicileri hedefleyen ve Amerikalı aktör Richard Gere’in oynadığı daha ana akım bir yayın, daha da az olumlu bir yanıtla karşılaştı. Madadayo (1993), bir kulübede yaşayan ve yaklaşan ölüm gerçeğini kabul etmeyi reddeden eski bir profesörün hikayesinde, daha benzersiz bir Japon konusuna dönüş oldu. 1990’ların ortalarında, Kurosawa’nın ekran tedavilerinden birkaçı, özellikle Bruce Willis’in Last Man Standing (1996) adlı aracında filmlere dönüştürüldü.

İnce bir yaratıcılığa sahip bir sanatçı olan Kurosawa, mantıklı ama karmaşık yapısal gelişim, kompozisyon kesinliği ve incelenmiş karakter analizi lehine savaş sonrası çağdaşlarının çoğunun üslup hilelerinden ve duygusal teşhircilikten kasıtlı olarak kaçındı. Kısıtlayıcı kültürel ritüellere karşı kayıtsızlığı, onu ülkesinin sinema yönetmenleri arasında en katolik yapmasına yardımcı oldu. 1989’da yönetmene “izleyicilere ilham veren, sevindiren, zenginleştiren ve eğlendiren ve dünya çapındaki film yapımcılarını etkileyen başarılarından dolayı” onursal bir Akademi Ödülü verildi.