Alexander Sutherland Neill Kimdir ?

Doğum tarihi: 17 Ekim 1883, Forfar, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 23 Eylül 1973, Aldeburgh, Birleşik Krallık

Alexander Sutherland Neill Biyografi

İskoç psikolog Alexander Sutherland Neill (1883-1973), Summerhill Okulu’nun kurucusu ve onun radikal çocuk merkezli eğitim teorisinin geliştiricisi olarak en ünlüsüdür.

18 Ekim 1883’te İskoçya’nın Forfar kentinde doğan Alexander S. Neill, ilk eğitimini babasının tek odalı, beş sınıflı köy okulunda aldı. Eğitimde çok ileri gidemediği için ailede Forfar Akademi’ye gönderilmeyen tek çocuktu.

Neill, 14 yaşındayken Edinburgh’daki bir fabrikada ofis çocuğu olarak çalışmaya gitti, ancak o kadar yalnız ve yurdunu özledi ki, ailesi eve dönmesine izin verdi. Daha sonra bir manifatura dükkanında asistan olarak çalıştı. Kısa bir süre sonra babasının okulunda öğrenci-öğretmen oldu ve burada dört yıl kaldı. Daha sonra Fife’daki bir okulda öğretmen olarak üç sefil yıl olarak nitelendirdiği şeyi geçirdi, öğretmenlik sertifikasını aldı ve disiplinin daha kolay olduğu ve hayatının iki yıl boyunca biraz daha mutlu olduğu bir okula geçti.

Neill, 25 yaşında Edinburgh Üniversitesi’ne tarım öğrencisi olarak kaydoldu. İlk yıl programını geçmesine rağmen, derslerden çok az şey anladığını söyledi. Anadalını İngilizce’ye çevirerek, bilgin ve düzyazı stilisti George Saintsbury’nin etkisine girdi ve 1912’de yüksek lisans derecesini aldı. Daha sonra kısa bir süre gazetecilik yaptı ve bir ansiklopedi için editörlük yaptı.

İngilizce’ye çevirerek, bilgin ve düzyazı stilisti George Saintsbury’nin etkisine girdi ve 1912’de yüksek lisans derecesini aldı. Daha sonra kısa bir süre gazetecilik yaptı ve bir ansiklopedi için editörlük yaptı.

Birinci Dünya Savaşı’nın başında Neill, İskoçya’da öğrencilerini çiftliklerde ve ev hizmetlerinde çalışmaya hazırlayan karma bir okulun müdürü oldu. Geleneksel eğitimin baskıcı ve beyhude olduğuna ilk kez bu sırada ikna oldu.

Neill, bir topçu askeri öğrencisi olarak kısa bir süreliğine gönüllü olarak okulu bıraktı. Orada, “ilerici eğitim”in ilk savunucularından biri olan ve onu Freudyen psikolojiyle tanıştıran ve inatçı veya suçlu bir çocukla başa çıkmanın en iyi yolunun çocuğun kendini yönetmesine izin vermek olduğuna ikna eden Homer Lane ile tanıştı. Savaşın ardından Neill, Hamp-stead’deki King Alfred Okulu’nda kısa bir randevu aldı ve burada çocuklar için özyönetim teorisini uygulamaya çalıştı. 1920’de istifa etmek zorunda kaldı.

Çocuk Merkezli Eğitim Yaratmak

Kısa bir süre New Era’nın (New Education Fellowship’in organı) ortak editörlüğünü yaptıktan sonra, Neill ve diğer birkaç kişi, 1921’de Almanya’nın Dresden yakınlarında uluslararası bir okul olan Summerhill’i kurdu. Dresden’deki siyasi kargaşa, okulu Avusturya Tirol. Ancak, o bölgedeki köylüler ve Avusturya hükümeti, onun alışılmışın dışında müfredatı ve yöntemlerine kızdı ve yedi aylık tacizden sonra, okulu 1924’te İngiltere’ye taşıdı ve onu Suffix’teki Leiston kasabasında kurdu.

Neill, yazdığı 21 kitaptan biri olan 1960 yılındaki etkili kitabı Summerhill: A Radical Approach to Child Growing’de, kendisinin ve ilk karısı Ada’nın “çocuğu okula uydurmak yerine okulu çocuğa uygun hale getirmek” istediklerini hatırladı. ” Bunu yapmak için, diye yazdı, kurucular “tüm disiplin, tüm yönler, tüm öneriler, tüm ahlaki eğitim, tüm dini eğitim”den vazgeçtiler. Ada 1944’te öldü ve Neill ertesi yıl Edna May Wood’la yeniden evlendi. Bir kızları vardı.

Neill, Summerhill’i küçük, karma eğitim veren, kendi kendini yöneten bir yatılı okul olarak kurdu. Derse katılım ve ders dışı etkinlikler isteğe bağlıydı. Çocukları kendi dürtüleriyle öğrenme konusunda özgür bırakan bir öğretme yöntemi yoktu. Kurallar, her öğrenci ve öğretmenin bir oya sahip olduğu haftalık genel kurulda kararlaştırıldı. Çocuklar, her yaş için bir ev annesi olmak üzere, yaş gruplarına göre konutlarda ayrıldı.

Neill, çocukların sorunlarının çoğunun yetersiz cinsel eğitimden kaynaklandığına inanıyordu. Ailenin nasıl nefret ve kıskançlık yarattığını göstermeye çalıştı. Neill, Summerhill’deki atmosferin “müsamahakar” olduğunu reddetti. Çocuklara istedikleri her şeyi vermeye ya da başkalarının haklarını ihlal etmelerine izin vermeye inanmadı, ancak ahlaki yargılara karşı uyardı. Diğer eğitim sistemlerinin çocukları büyüklerinin nevrotik imajına zorlamaktan başka bir şey yapmadığını savundu.

1960’larda ve 1970’lerde Summerhill, Amerika Birleşik Devletleri ve başka yerlerdeki çocuk merkezli okullar için bir model haline geldi. Neill, geleneksel eğitime karşı alternatif eğitim konusundaki tartışmaların merkezi haline geldi.

Neill tereddütsüz bir şekilde şunları kaydetti: “İnsanlar çoğu zaman çocukların özgürlüğünün çocuklar hakkında aptal olmak anlamına gelmediğini anlamıyor.” 1972’deki otobiyografisine Neill! Neill! Portakal kabuğu! Bir çocuğun alayından sonra Summerhill’de bir çizgi roman geleneğine dönüştü. Christopher Lehmann-Haupt, kitabı New York Times’da incelerken,Neill’in “çoğu eğitimin değersizliği konusundaki pratik sağduyusu ve hayatı öğrenmeyle, duyguyla düşünmeyle ilişkilendirme konusundaki tutkulu arzusu” ve “baskı ve cezaya karşı sabırlı, makul, kusursuz mantıklı, ancak her zaman esprili argümanları” ve “onun özgürlük ve lisans arasındaki dikkatli ayrım.” Neill bir keresinde “korkunun olmaması bir çocuğun başına gelebilecek en güzel şeydir” demişti ve Summerhill’deki rolünün “hareketsizce oturmak ve bir çocuğun kendi içinde onaylamadığı her şeyi onaylamak” olduğunu söylemişti.