Alphonse Daudet Kimdir ?

Yazar

Doğum tarihi: 13 Mayıs 1840, Nimes, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 16 Aralık 1897, Paris, Fransa

Alphonse Daudet’in Biyografisi

Fransız romancı, oyun yazarı ve kısa öykü yazarı Alphonse Daudet (1840-1897) esas olarak bölgeci Provence eskizleriyle ve 19. yüzyıl tiyatrosunun evrimindeki geçiş rolüyle hatırlanır.

Nîmes’te doğan Alphonse Daudet, çocukken güneşli bir Provence’ın baş döndürücü zevklerini ve ailesinin giderek kötüleşen mali durumunun kararan zıtlıklarını yaşadı.Bir ipek üreticisi olan babası, 1849’da oradaki işini bırakmak zorunda kaldı ve aileyi kuzeye Lyon’a taşıdı.1848 Devrimi’ni izleyen bunalımdan hiçbir zaman tam olarak kurtulamayan Daudetler, sonunda 1857’de her şeylerini kaybettiler.Aile dağıldı ve Alphonse asla hevesli bir öğrenci olmadı.Kendini bir taşra Koleji’nde perişan bir şekilde bir pion ya da gözlemci olarak yerleştirilmiş buldu.

Birkaç ay sonra, onu Paris’e getiren ve zaten belirgin olan edebi yeteneklerini cömertçe teşvik eden ağabeyi Ernest tarafından kurtarıldı.Seçkin aşk ayetlerinden oluşan bir koleksiyon,Les Amoureuses, Alphonse için en geleneksel çıkışını temsil ediyordu.Ancak yine ağabeyinin etkisiyle , onu prestijli Figaro’ya ( 1859 ); Bu erken bestelerde, eleştirmenlerin “gül suyu fantazisi” olarak adlandırdıkları ve genellikle keskin hicivlerin bir karışımı, Daudet’nin en karakteristik kiplerini ortaya çıkarır. Duygusallık ve yaratıcı deneyimlerini ortaya koyar.

1865’e kadar genç Daudet, Duc de Morny’nin rahat bir müsteşarı olarak mali güvencenin tadını çıkardı. İmparatoriçe Eugenie’nin bir şans eseri bildirimiyle neredeyse peri masalı gibi bir pozisyon elde etti.Bu yıllarda , Duc de Morny’nin etkisiyle sahneye çıkmasına yardımcı olan birkaç tek perdelik oyun yazmak için işbirliği yaptı ( La Dernière idole, 1862; Les Absents, 1864; L’Oeillet blanc, 1865). Daudet, dükün ölümünden sonra sadece kalemiyle yaşamaya karar verdi ve 1866’da Provençal folkloruna dayanan bölgeci eskizlerinin ilki veya Lettres de mon moulin ( Değirmenimden Mektuplar ) Paris gazetelerinde görünmeye başladı.

İki yıl sonra Daudet’nin ilk uzun çalışması olan Le Petit seçti ( The Little Good-for-thing ) tamamlandı.Büyük ölçüde otobiyografik olan bu erken dönem roman, çocukluk sevinçlerinden ve sancılarından bahseder ama sonunda kahramanını Daudet’nin son başarılarının önleyeceği başarısızlığa ve bilinmezliğe götürür.Aventures Prodigieuses de Tartarin de Tarascon’un (1869) seri olarak yayınlanması, Daudet’ye Paris edebiyat çevrelerinde bir yer sağladı ve bugün Lettres ve Le Petit ile birlikte Fransız harflerine en kalıcı katkısını temsil ediyor.Daudet’in şen şakrak mizah ve güney iklimlerinin canlılığıyla dolu olan picaro Tartarin’i, yine de L’Arlesienne’in genç kahramanıyla keskin bir tezat oluşturuyor.Aslen Lettres’te anlatılan Provençal masallardan biridir ve 1872’de Daudet’nin en ciddi dramatik çabası olarak sahneye uyarlanmıştır.Burada kasvetli tutku ve kıskançlık intihara yol açar.Daudet’in bu yıllardaki kişisel ve sanatsal olgunluk arayışının tipik bir tematik değişimidir.L’Arlesienne , 1872’nin tiyatro seyircileri önünde sefil bir şekilde başarısız oldu ve bu kaderin tersine çevrilmesi Daudet’yi kararlılıkla roman yazmaya geri döndürdü.Bununla birlikte, Daudet’nin orada yerleşik tiyatro formüllerinde giriştiği dönüşüm için oyun önemini korumaktadır.

Augustin Scribe’ın “iyi yapılmış oyunu” ve Alexandre Dumas ve Emile Augier tarafından desteklenen “adalet komedisi”, 20 yıl boyunca Fransız sahnesinde egemenlik kurmuştu.

Görünüşe göre plansız, karamsar,(Georges Bizet’in tesadüfi müziğiyle) şok ve kahkaha üretti, önyargılı bir halkın tepkileri, 1885’te Emile Zola’nın tiyatroda ve romanda natüralist reform kampanyasının izleyicileri koşullandırmaya başladığı ikinci, başarılı bir prodüksiyonla silindi.Biçimsel düzeneğe daha az bağımlı, yaşamın bağlantısız dizilerine daha yakın bir türdü.

1867’de evlenen ve ertesi yıl baba olan Daudet, ailevi sorumlulukların başarıyı zorunlu kıldığını hissetti.Fransa-Prusya Savaşı’ndan (1870) sonraki yenilgi ve işgal şoku, hayal gücünü daha ciddi bir damara dönüştürdü ve bu sırada Gustave Flaubert, Ivan Turgenev, Edmond de Goncourt ve Zola ile düzenli olarak bir araya geldi.Hepsi, doğanın tüm determinizmleriyle, insanın kendi doğal ortamında dışavurumcu bir sanat için çeşitli biçimlerde tartışıyorlar.

Zola’nın bilimsel analojilerle ağırlıklandırılmış “natüralizm” formülasyonu 1880’e kadar ortaya çıkmayacaktı, ancak Daudet Les Rougon-Macquart’ın yazarını mizacının izin verdiği kadar yakından takip etti ve sonraki 20 yıl boyunca kendi 10 uzun romanını üretti.( Froment jeune et Risler aine, 1874; Jack,1876; Le Nabab, 1877; Les Rois sürgünde, 1879; Numa Rumestan, 1881; L’évangeliste, 1883; Sapho, 1884; L’Immortel, 1887; La Lutte, la vie’yi dökün, 1889; Le Soutien de famille, 1896).Belki de ilk, daha kararlı nesnel çalışmaların en başarılısı, istasyonunun altında büyüyen, işçi olmaya zorlanan ve sonunda endüstriyel toplumun acımasız dünyası tarafından yok edilen gayri meşru bir oğlun hikayesi Jack’tir.Roman, çocuk işçiliğinin insanlıktan çıkarıcı etkilerine karşı Fransa’da duyulan ilk protestolardan birini içeriyor.

Bununla birlikte, tüm bu gerçekçi görgü romanlarında olduğu gibi, Daudet, hem Jack’in toplumsal protestosunun gücünü hem de romanın çok sanatsal bütünlüğünü, okuyucunun duyarlılığına ve ayrıntılı gelişmelere şehvetli çekiciliklerle baltalar.Duygusallık, belki de Daudet’nin kurgusal dünyasının ayırt edici özelliğidir.

Omurilik zafiyetine dönüşen hastalık yazarın spazmlar, ani sızılar geçirmesine neden oldu.Daudet’nin ölümünden sonra, eşinin düzeltileriyle yayımlanan La Doulou (Acı) kitabı yaşadıklarını çıplaklığıyla resmeder.

16 Aralık 1897 akşamı sofradayken birden bayıldı, doktorların çabasına rağmen kurtarılamadı.

Alphonse Daudet hangi edebiyat?

Alphonse Daudet (13 Mayıs 1840 – 17 Aralık (1897), Fransız yazar. Naturalizm akımının temsilcisidir. Sapho, Değirmenimden Mektuplar eserleriyle ünlüdür.

Alphonse Hangi akım?

Alphonse Daudet (13 Mayıs 1840 – 16 Aralık 1897), Fransız yazar. Naturalizm akımının temsilcisidir.Sapho, Değirmenimden Mektuplar eserleriyle ünlüdür.

OYUNLARI:

E. L Epi ne ile birlikte yazdığı iki oyun; Les Absents (1863; Yoklar) veLOeillet blanc (1865; Beyaz Karanfil)

Le Frere aine (1867; Ağabey)

Le Sacrifice (1869; Kurban)

Lise Tavernier (1872)

La lutle pour la vie (1890; Yaşam Savaşı)

L’Obstacle (1891; Engel)

L. Hennique ile birlikte; La Menteuse (1892; Yalancı)

ROMAN VE ÖYKÜLERİ:

Le Roman du Chaperon-Rouge (1862; Kırmızı Başlıklı Kızın Romanı)

Lettres d un absent (1871; Olmayan Birine Mektuplar)

Les Femmes dartistes (1874; Sanatçı Karıları)

Roberl Helmont (1874), Les Rois en Exil (1879; Sürgündeki Krallar)

Tartarin sur les Alpes (1885; Tartarin Alplerde)

La Belle-Nivenaise (1886; Niverne’li Güzel)

L’lmmortel (1888; Ölümsüz)

Port-Tarascon (1890; Tarascon Limanı)

Rose et Ninette (1892; Rose ve Ninette)

L’Enrrement dune etoile (Bir Yıldızın Toprağa Verilişi)

La Fedor (1896)

Soutien defamille (1898; Ailenin Direği)

ANI:

Souvenirs d’un homme de lettres (1888; Bir Edebiyat Adamının Anıları)

Trente ans de Paris (1888; Paris’te Otuz Yıl)

Premier voyage, premier metısonge (1900; İlk Yolculuk, İlk Yalan)

EDEBİYAT ELEŞTİRİSİ:

Pages inedites de critique dramatique 1874-1880 (ös 1923; Kitaplaşmamış Oyun Eleştirileri, 1874-1880)

TÜRKÇEYE ÇEVRİLEN BAŞLICA ESERLERİ:

Sapho (Reşad Nedim, 1919)

Niçin Beni Aldattın (Mebrure Hurşit “Mebrure Sami Koray”)

Şehirlİ

Değirmenimden Mektuplar (Sabri Esat Siyavuşgil)

Altın Beyinli Adam

Pazartesi Hikâyeleri (S. E. Siyavuşgil, 1962)

Jack (Halit Fahri Ozansoy, 1948)

Taraskon’lu Tartaren (Ali Kâmi Akyüz)