Elaine de Kooning Kimdir ?

Elaine de Kooning Biyografi ve Miras

AMERİKALI RESSAM, SANAT ELEŞTİRMENI VE EĞİTİMCİ

Doğum: 12 Mart 1918 – Brooklyn, New York

Ölüm: 1 Şubat 1989 – Southampton, New York

Elaine de Kooning’in Biyografisi

Çocukluk ve Eğitim

Elaine de Kooning, 1918’de Elaine Marie Catherine Fried’de (daha sonra doğum yılının 1920 olduğunu iddia edecek olsa da) Marie ve Brooklyn, New York’taki Bond Bread Company’nin fabrika müdürü Charles Frank Fried’de doğdu. Dört çocuğun ilkiydi ve Brooklyn’in Sheepshead Bay semtinde yaşıyorlardı. Elaine’in küçük kız kardeşi Marjorie, bir zamanlar annelerinin en dikkatli ve sevgi dolu ebeveyn olmadığını hatırladı, ancak çocuklarına sanat sevgisini aşıladı, genellikle onları Metropolitan Sanat Müzesi’ne ve Broadway gösterilerine götürdü ve evlerini süsledi. sanat reprodüksiyonları ile duvarlar.

Elaine de Kooning Kimdir ?

Elaine açıkça annelerinin gözdesiydi. Elaine’in eski bir arkadaşına göre, Marie’nin en büyük kızı için takma adı, Tanrı tarafından büyük güç verilen Eski Ahit figüründen “Samson” idi. Marie, sık sık şehirde darmadağınık giysiler ve ağır makyajla dolaşan görülen eksantrik ve son derece zeki bir kadındı. 1920’lerin sonlarında, bir komşu Marie’yi çocuklarını ihmal ettiği için polise ihbar etti ve polis Fried’ın evine vardığında, Marie fiziksel olarak binadan ayrılmak zorunda kaldı. Bir yıl boyunca Queens Köyü’ndeki Creedmoor Psikiyatri Merkezine bağlı kaldı, bu süre zarfında çocukların birincil bakıcısı onların kahyasıydı. Bu sıkıntılı dönemde, Elaine de Kooning, küçük kardeşleri için vekil bir ebeveyn oldu.

1932’de de Kooning, spor ve akademisyenler de dahil olmak üzere neredeyse her şeyde mükemmel olduğu Erasmus Hall Lisesi’ne gitmeye başladı. Dört yıl sonra Manhattan’daki Hunter College’a kaydoldu, ancak sadece birkaç haftalık derslerden sonra okulu bıraktı.
Kooning 3 üzerinde bulunan Leonardo da Vinci Sanat Okulu’nda sınıflara alındı de, Hunter ayrıldıktan sonra rd Caddesi ve 34 inci Yeni Anlaşma finanse tarafından istihdam sanatçılar nerede Street, İş Geliştirme Dairesi öğretmen olarak çalışıyorlardı. Kısa bir süre çıktığı ve hayatı boyunca yakın olduğu sanatçı Robert Jonas ile da Vinci Okulu’nda tanıştı.

Leonardo da Vinci Okulu’ndaki derslere devam ederken, de Kooning politik olarak aktif oldu ve okulu solcu John Reed Kulübü’nün toplantılarında temsil etti. Bu toplantılarda öğrencileri sanatçılar için yeni bir yardımcı birliğe, kısaca Sanatçılar Birliği olarak adlandırmaya çalıştı. Ayrıca John Reed Kulübü toplantılarında Amerikan Sanatçılar Okulu’nu temsil eden sanatçı Milton Resnick ile tanıştı . Resnick ve de Kooning bundan kısa bir süre sonra çıkmaya başladı, bu noktada Leonardo da Vinci’den ayrıldı ve modernist Stuart Davis ile Sosyal Gerçekçi Raphael Soyer’in her ikisinin de ders verdiği American Artists’teki derslere kaydoldu .

Amerikan Sanatçılar Okulu ile olan ilişkisi sayesinde de Kooning, Genç Komünistler Birliği (YCL) ile aktif hale geldi ve sık sık Komünist Parti tarafından desteklenen işçi kamplarına ve diğer toplantılara katıldı. De Kooning, öğrencilik yıllarında maddi olarak geçimini sağlamak için Modeller Birliği’ne katılarak bir sanatçı model olarak iş buldu.

Elaine Willem de Kooning ile Tanışıyor
1938 sonbaharında, Robert Jonas onu 34 yaşındaki Hollandalı göçmen Willem (Bill) de Kooning ile tanıştırdı , ancak ilk karşılaşmalarında herhangi bir romantik bağlantı olduğunu gösteren çok az kanıt var. Elaine o sırada Resnick’le yaşıyordu ve sözde ona bir keresinde “Bill ülkedeki en büyük ressam olacak” yorumunu yapmıştı.

Tanıtımlarından kısa bir süre sonra, de Kooning’in bir arkadaşı onu Willem’in stüdyosuna götürdü. Hayatının ilerleyen saatlerinde Elaine, “Hayatımda gördüğüm en temiz yerdi. Gri zeminlere, beyaz duvarlara, bir masaya boyanmıştı… bir hafta ve şövale üzerinde bir adamın bir resmi.” Toplantıdan kısa bir süre sonra Willem, Elaine’e kabul ettiği çizim dersleri vermeyi teklif etti. 1938’in sonlarında, de Kooning nihayet ilk çalışması olan suluboyasını 10 dolara sattı.
Elaine’in Bill aracılığıyla tanıştığı fotoğrafçı Rudy Burkhardt, daha sonra “Bill ona inanılmaz derecede aşıktı, ama başlangıçta ona pek iyi davranmadı… Kanepeye yaslanır ve ‘Bill’ derdi. Sigara.’ Ve onu almak için atlar.” 1939’da, iki sanatçının tanışmasından sonraki yıl, Elaine, Bill’in West 22nd Street’teki stüdyosuna taşındı.
9 Aralık 1943’te Elaine ve Bill, Belediye Binasında küçük, sade bir törenle evlendiler. De Kooning daha sonra düğünün kendisinin “biraz kasvetli … daha sonra şehir merkezindeki bir bara gittik ve hepimiz bir şeyler içtik … biraz eğlenceliydi” diye hatırlattı.

1945 sonbaharında, her zaman maceraya atılan de Kooning, son yıllarda popüler bir sanatçı kolonisi haline gelen Provincetown, Massachusetts’e, bir arkadaşı ve sanat aşığı olan Bill Hardy ile, kocasını dehşete düşürecek şekilde yola çıktı. De Kooning, takip eden Aralık ayında New York’a döndü ve o ve Bill, 22. Cadde’deki çatı katlarından derhal tahliye edildi . İkili, şehir merkezinde, daha önce Milton Resnick tarafından kiralanmış olan Carmine Caddesi’ndeki Greenwich Village dairesine taşındı. Bill ve Elaine kendi şövalelerini küçük stüdyonun karşılıklı köşelerine kurarak ikisi arasındaki artan gerilimi daha da artırdı.

Elaine ve Bill 

Elaine ve Bill, evliliklerinin başlarında birbirlerinden giderek uzaklaştılar. O 4 üzerinde kendi stüdyo alanı kiraladığı sonra inci Avenue, Bill dahil mahallede diğer sanatçılar ile zamanın artan miktarlarda harcama başladı Franz Kline , Conrad Marca-Relli ve John Ferren . Arkadaşları Rudy Burckhardt ve dans eleştirmeni Edwin Denby aracılığıyla Elaine, bir sanatçı olarak finansal başarısı olmamasına rağmen, New York sanat ve kültür sahnesine dahil oldu, konserlere, dans resitallerine ve partilere katıldı.

Evlilikleri boyunca, hem Elaine hem de Bill başka sevgililer aldı. 1948’de, Bill’in Charles Egan Galerisi’ndeki ilk kişisel sergisini almasından kısa bir süre sonra, Elaine, kendisi de yakın zamanda evlenen Egan ile ve daha sonra çeşitli noktalarda eleştirmenler Thomas Hess ve Harold Rosenberg ile bir ilişkiye başladı . Birçoğu, Elaine’in Bill’in kariyerini ilerletmek için eleştirmenlerle yattığını iddia etse de, hem Hess hem de Rosenberg, Bill’i önemli bir ressam olarak zaten desteklemişti. Bill’in 1956’da sanatçı Joan Ward’dan bir kızı olduktan sonra, Bill ve Elaine daha da uzaklaştı ve hiç boşanmadıkları halde, ikisi etkili bir şekilde ayrıldı.

Resim, Yazma ve Öğretim

1940’lar boyunca de Kooning portre üzerine yoğunlaştı. Birçok çarpıcı otoportre yaptı ve Bill’den öğrendiği en eski resim derslerinden bazılarını hatırladı: “Her şey nesneler veya kenarlar ve uzay arasındaki bir gerilim meselesiydi.” İlk otoportreleri onu stüdyosunda, elinde eskiz defteriyle otururken, ev stüdyosundaki nesnelerle çevrili olarak tasvir ediyor. Ayrıca Bill ve Joop Sanders dahil diğer arkadaşlarını portreler için poz vermeye çağırdı. Titiz tasvirleri resmetmekle pek ilgilenmeyen de Kooning, bakıcısının tavrını yakalamayı umuyordu – insanın, hareketlerini ve kendilerini taşıma şeklini tanıdığı için daha yüzünü bile görmeden sokakta yürüyen bir arkadaşı tanıma şekli.

1948 yazında, Elaine , yaz döneminde öğretmenlik yapması için tutulduğu Kuzey Carolina’daki Black Mountain College’a Bill’e eşlik etti. Black Mountain’dayken Josef Albers ve Buckminster Fuller ile dersler aldı ve Fuller’in ilk büyük ölçekli jeodezik kubbesinin inşasında kilit rol oynadı. Ayrıca Erik Satie’nin Ruse of the Medusa oyununun yapımında Fuller, Merce Cunningham , John Cage ve Robert Rauschenberg ile birlikte yer aldı . Daha sonra Kara Dağ Soyutlamaları olarak adlandırılan toplam on yedi soyut resim yaptı. (1948), ölümünden sonra stüdyosunda toplanmış olarak bulundu.
Black Mountain’da geçirdiği yazının ardından , zamanın çok okunan dergisi ARTNews’in editörü Thomas Hess, de Kooning’i ARTNews ile Editoryal Ortak yaptı ve ardından önemli bir eleştirmen oldu, incelemelerde ve profillerde arkadaşlarını ve meslektaşlarını destekledi. Arshile Gorky , Hans Hofmann , Franz Kline , Mark Rothko , Josef Albers ve David Smith dahil . De Kooning’in eleştirel sesi, Harold Rosenberg ve Clement Greenberg ile aynı şekillerde yaygın olarak tanınmasa da , gelişen Soyut Dışavurumcu ressamlar grubuna şekil ve anlam kazandırdı.

Hem Elaine hem de Bill’in resimleri, 1949’da Sidney Janis Galerisi’ndeki Artists: Man and Wife sergisinde , Jackson Pollock ve Lee Krasner ve Hans Arp ve Sophie Taeuber-Arp gibi çiftlerin yapıtlarıyla birlikte sergilendi . Aynı sonbaharda 39 East 8th Street’te ünlü Artists’ Club (veya Eighth Street Club) kuruldu. Elaine 1952’ye kadar resmi bir üye olmasa da, başından beri grup tartışmalarında sesli bir katılımcıydı.
1950’lerde, de Kooning’in boya kullanımı çok daha jestsel hale geldi ve portreleri hareketlerinde neredeyse jiroskopik hale geldi. Yarı-empresyonist soyut Beyzbol Oyuncuları (1953) da dahil olmak üzere bir dizi sporcunun yanı sıra iyi arkadaşları Fairfield Porter (1954) ve Harold Rosenberg’in portrelerini çizdi.(1956). Erkek portresine olan ilgisi, erkeklerin tasvir edildiği olağan yolları alt üst etti. De Kooning, “Erkek kıyafetlerinin onları ikiye ayırma şekli beni büyüledi – gömlek, ceket, kravat, pantolon. Sadece birkaç stilize pozla çalıştım. Bazı erkekler kapalı oturuyor – bacaklar çapraz, kollar Diğerleri tamamen açık. Ben jest ve vücutla ilgileniyordum – giysinin yapısı aracılığıyla karakterin ifadesi. Figürleri merkezledim; onları dönen olarak düşündüm – ‘jiroskopik adamlar’, izole edilmiş uzay.”
1954’te de Kooning, Stable Gallery’de ilk kişisel sergisini karışık eleştirilerle açtı. New York Times’ın sanat eleştirmeni , “Bayan de Kooning, formunun kavgacı fırça darbeleri kargaşası içinde dağılmasına izin vermeye eğilimlidir; ancak kayda değer bir gözlem gücüne sahip olduğu ve mükemmel bir ressam olduğu için, onun temel tutarlılığı onun temel tutarlılığıdır. Figürler korunmuştur. Bu figürler zayıflatılmıştır ve basketbol deneklerinde, El Greco azizlerinin tarzında şiddetli hareketler, çabalama ve zorlanmalar içinde tasvir edilmiştir . Ancak çalışmalarının gerçek canlılığı, sürekli olarak kasvetli renklerle gölgelenmiştir.”

1957’de, Bill’den ayrıldıktan sonra, de Kooning, onu ilk kez batı Amerika Birleşik Devletleri’ne götüren Albuquerque’deki New Mexico Üniversitesi’nde misafir profesör olarak bir öğretim randevusu aldı. Daha sonra Meksika’nın Juarez kentine gitti ve burada boğa güreşlerine tanık oldu. Bu deneyimlerin de Kooning’in sanatsal bakış açısı üzerinde derin bir etkisi oldu. Manzaranın zengin renklerinin büyüsüne kapılarak, yatay tuvaller üzerine ve daha zengin, daha parlak tonlarda resim yapmaya başladı.

Daha ünlü kocasının gölgesi dışında çalışan ve öğreten de Kooning, Amerika’nın önde gelen sanatçılarından biri olarak beğeni topladı. 1962’de Beyaz Saray’dan Başkan John F. Kennedy’nin portresini boyaması için bir komisyon aldı; bu, bohem avangard ile ilişkili bir sanatçıya pek sık verilmeyen bir onurdur. De Kooning, 1962’nin sonunda Palm Beach, Florida’dayken birkaç hafta başkanın taslağını çizdikten sonra, 1963’ün daha iyi bir bölümünü portreye ince ayar yapmak, Kennedy’nin yüzlerce fotoğrafını toplamak ve kısa el eskizleri çizmekle geçirdi. ne zaman televizyona çıksa ondan. Ortaya çıkan portre, de Kooning’in en tanınmış ve ünlü tablolarından biri olmaya devam ediyor ve daha geleneksel başkanlık portrelerinin uzun çizgisinde kolayca öne çıkıyor.

Geç Yıllar ve Ölüm

Başkan Kennedy’nin suikaste uğramasının ardından, de Kooning bir yıl boyunca resim yapmayı bıraktı ve California Üniversitesi, Davis’te öğretmenlik randevusu aldı. 1960’ların ortalarından itibaren de Kooning, Yale Üniversitesi, Carnegie-Mellon Üniversitesi, Pennsylvania Üniversitesi, Parsons Tasarım Okulu ve New York dahil olmak üzere ülke genelindeki üniversitelerde ve kolejlerde ders vererek öğretmen olarak her zamankinden daha üretken hale geldi. Stüdyo Okulu. Ayrıca yeni medyayı denemeye başladı ve bir dizi on dört bronz heykel yarattı.
1969’da de Kooning, Long Island’da Bill yakınlarındaki bir stüdyo satın aldı ve 1976’da Atina Georgia Üniversitesi’nde Lamar Dodd Misafir Sanat Profesörü olarak randevu aldı. Yıllarca yoğun içki içip içki içtikten ve Georgia, New York City ve East Hampton arasında düzenli olarak gidip gelme taahhüdünde bulunduktan sonra, de Kooning içmeyi bırakmaya karar verdi ve 1977’de Bill’i Adsız Alkolikler toplantılarına katılmaya ikna etti. İkisi 1970’lerin ortalarında uzlaşırken, Bill başka bir kadına çılgınca aşık olduğu için romantik bir yeniden tutuşma değildi, ancak Bill’in sağlığı bozulmaya başladığında daha pragmatik bir düzenlemeydi.

1980’ler boyunca, de Kooning seyahat etmeye ve öğretmeye devam etti, Mısır, Kenya, Çin ve Japonya’yı ziyaret etti ve ayrıca Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri’nde sık sık geziler yaptı. Bu seyahatler, daha sonraki resimlerinin, çizimlerinin ve gravürlerinin tonunu, kompozisyonunu ve temalarını şekillendirdi; bunlar, muhtemelen uzun kariyerinin en iyi çalışmasını oluşturuyor. Seyahatleri ayrıca , çoğu yurtdışındayken ziyaret ettiği antik mağara çizimlerine benzeyen çok sayıda resim, suluboya ve kolaj oluşturması için ona ilham verdi . Daha önceki çalışmalarıyla karşılaştırıldığında, bu Mağara Duvarları ve Mağara Resimleri (1983) serisi daha açık tondaydı ve daha ince, neredeyse minimalist, fırça darbeleri kullanılarak bestelendi, ancak yine de önceki çalışmalarında bulunan ince figüratif formları içeriyordu.

Yıllar önce akciğer kanseri teşhisi konan de Kooning, 1987’de akciğerlerinden birini çıkarmak için ameliyat oldu. Sağlığı bozulmaya devam etti ve 1 Şubat 1988’de öldü. Hamptons ve Cooper Union’da çeşitli anma törenleri düzenlendi. Willem de Kooning, bu zamana kadar şiddetli bunama hastasıydı ve karısının ölümü hakkında hiçbir zaman bilgilendirilmedi.

2015 yılında Washington DC’deki Ulusal Portre Galerisi’nde portrelerinin sergilenmesi ve 2016 Denver Sanat Müzesi’nin Kadınları Soyut Dışavurumculuk sergisine birkaç resminin dahil edilmesiyle , neyse ki Elaine de Kooning’in mirası son zamanlarda artan bir ilgi gördü. yıllar. 1960’ların büyük, renkli, jestsel çalışmaları, onun usta bir Soyut Dışavurumcu olduğunu gösteriyor ve arkadaşlarının, sporcuların ve yabancıların hassas ve dinamik portreleri, Soyut Dışavurumculuğun ne olabileceğine dair anlayışı genişletiyor. Ancak, resminin ötesinde, de Kooning’in 1940’lar ve 1950’lerdeki zekice ve titiz resim analizleri, bir bütün olarak Soyut Dışavurumculuk hakkında bildiklerimizi şekillendirmeye yardımcı oldu.

Zamanı ve hatta bazen parasıyla her zaman cömert, öğrencileri ve arkadaşları üzerindeki etkisi önemliydi. Biri, Barbara Schwartz, onun “ateşli bir yetenek avcısı” olduğunu hatırladı ve William Conger, onun şiddetli zekasına olduğu kadar, onun doğrudanlığına ve eleştirisine de hayrandı. De Kooning, kendisine “kadın sanatçı” olup olmadığı sorulduğunda canını sıksa da, hayat boyu arkadaş olacak Connie Fox ve Margaret Randall da dahil olmak üzere sanatsal seslerini bulmaya çalışan birçok genç kadına ilham kaynağı oldu.