Vanessa Bell Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi
İNGİLİZ RESSAM

Doğum Tarihi: 30 Mayıs 1879 – Londra, Birleşik Krallık

Ölüm Tarihi: 7 Nisan 1961 – Firle, Birleşik Kington 

Vanessa Bell’in Biyografisi

Vanessa Bell’in Yaşamı

Vanessa Stephen’ın doğduğu karmaşık aile dinamiği, hayatı boyunca sahip olacağı karmaşık ilişkileri ön plana çıkaracaktı. Yazar Sir Leslie Stephen ve Julia Duckworth’tan doğan en büyük çocuk, üç kardeşi arasında ünlü yazar Virginia Woolf onun kız kardeşidir. Ayrıca Bell’in yıllar sonra onu taciz etmekle suçladığı bir üvey kız kardeşi (annesinin ilk evliliğinden) ve iki üvey kardeşi (babasının oğulları) vardı.

Babası talepkar ve kontrolcü bir figür olsa da, çocuklarının akademik ve yaratıcı arayışlarını teşvik etti. Erken yaşta sanata ilgi gösteren Bell, 1896’da Arthur Cope tarafından yönetilen bir sanat okuluna ve daha sonra 1901’de prestijli Kraliyet Akademisi’ne kaydolmadan önce evde dersler aldı ve burada ilginç bir şekilde ağır gri kullanımından hoşlanmayan John Singer Sargent ile resim eğitimi aldı. Bu süre zarfında, kardeşi Thoby aracılığıyla, 1902’de gelecekteki kocası Clive Bell ile tanıştı.

Trajedi ve kayıp Bell’in sanatsal eğitiminin ilerlemesini etkiledi. Annesinin 1895’teki ölümünden ve üvey kız kardeşinin iki yıl sonra ölümünden sonra, babası ona, kardeşlerine bakmak ve hane halkını yönetmek için ona baktı ve çalışmalarına ayırabileceği zamanı sınırlamaya zorladı. Kız kardeşi Virginia tarafından alaycı bir şekilde “Aziz” lakaplıydı ve ikisi arasında yakın ilişkileri boyunca devam edecek hafif bir düşmanlık kurdu. Daha sonra babası kanser olduğunda, Kraliyet Akademisi’ndeki zamanını daha da azaltmak zorunda kaldı.

Babasının Şubat 1904’teki ölümü, Kraliyet Akademisi’ne yeniden girmesine izin verilmese de, sanat okumak için Avrupa’ya seyahat etmeye başlayan Bell’e fiziksel ve zihinsel kurtuluş getirdi. O ve kardeşleri de aile evinden Londra’nın şık Bloomsbury semtindeki bir eve taşındılar. Bu yeni keşfedilen özgürlük Çanından, “İçinde çok fazla kasvet ve çöküntü bulunan evden ayrılmak, bu beyaz duvarlara, ağaçlara ve çimlere açılan büyük pencerelere gelmek, kendi odasına sahip olmak, kendi zamanının efendisi olmak çok keyif vericiydi.” Clive Bell de dahil olmak üzere aile ve entelektüel ve sanatsal arkadaşların, yaratıcı arayışlarını körükleyen ve “BLOOMSBURY Grubu ” olarak adlandırılacak şeyin temelini oluşturan bir dizi Perşembe akşamı toplantısına başladığı yer burasıydı.”

Bu sırada Bell’in çalışmaları ilk kez sergilendi ve grubun çalışmalarının halka açık sergilerini desteklemek amacıyla 1905’te Cuma Kulübü’nün kurulmasına yardımcı oldu. Kulübün dürüstlüğü ve agresif tanıtımı, dönemin sosyal sözleşmelerine ve geleneklerine meydan okuduğu için ömür boyu ün kazanmasına yardımcı oldu. Kendisini bir evliliğe bağlamayı reddetmesi, kardeşi Thoby’nin ölümünden kısa bir süre sonra, 1907’de onu kabul etmeden ve onunla evlenmeden önce Clive Bell’in ilk iki evlilik teklifine direnmesine neden oldu.

Kocasının adını almasına rağmen, Vanessa Bell’in evliliği geleneksel olmaktan uzaktı. Hem o hem de kocasının sendikaları boyunca birden fazla sevgilisi vardı. Birincisi, Post empresyonizm (ve terimin kendisinin yazılması) konusundaki şovu çalışmalarının yönünü şekillendirmeye yardımcı olan eleştirmen Roger Fry ile uzun süredir devam eden bir ilişki içeriyordu ve ikincisi eşcinsel sanatçı Duncan Grant ile bir ilişkiydi. Grant onunla kırk yıldan fazla yaşayacaktı, çoğu zaman Bell’in kardeşi Adrian da dahil olmak üzere bazı erkek sevgilileriyle birlikte. Her zaman esprili Amerikalı Dorothy Parker, “meydanlarda yaşayan, daireler çizen ve üçgenler halinde sevilen grubun” olduğunu belirtti.” Bell’in Clive Bell’le birlikte iki oğlu Julian ve Quentin olacaktı ve daha sonra skandaldan kaçınmak için Clive’in kendi olduğunu iddia ettiği Grant ile bir kızı Angelica olacaktı. Angelica’ya on yedi yaşına kadar Grant’in babası olduğu söylenmedi.

Dönemin birçok kadın sanatçısından farklı olarak Bell, annelik taleplerini sevdiği kariyerinin talepleriyle dengeleyebildi ve hayatı boyunca profesyonel bir sanatçı olarak aktif olmaya devam etti. Fry ve Grant ile birlikte Bell, 1913’te Omega Atölyeleri’ni kurdu. Grup, Post empresyonist üslup üzerine inşa edilen resim, seramik, kumaş, mobilya ve vitray tasarımlarına odaklanarak ticari ürünler üretmeye çalıştı. Ayrıca katılımcı sanatçıların eserlerinin sergilerine ev sahipliği yaptılar.Bell, 1914’te ve 1915’te tam bir soyutlama denedi.Ancak büyük ölçüde çalışmaları her zaman figüratif bir unsur içeriyordu. Bell’in sanatını vurgulamak için bir araç olan Omega, çalışmalarının genellikle benzer düşünen sanatçıların desteğiyle nasıl karmaşık bir şekilde beslendiğini de gösterdi.

Bell’in sanatı, o ve sıradışı ailesi 1916’da Sussex kırsalına Charleston adlı bir çiftlik evine taşındığında gelişti. Hareket, Grant’in ortağı David “Bunny” Garnett ile birlikte I. Dünya Savaşı sırasında vicdani gözlemci olarak hapishaneden kaçınmak için iş bulma ihtiyacından kaynaklandı. O ve Clive Bell hiçbir zaman resmi olarak boşanmadı ya da ayrılmadı ve sık sık Charleston’ı uzun süre ziyaret etti. Karmaşık kişisel ilişkilerinin bir başka örneğinde, Bunny yıllar sonra yirmi yıldan fazla bir yaş farkına ve bir zamanlar babasına aşık olmasına rağmen Bell ve Grant’in kızıyla evlenecekti.

Charleston, sanatı için bir tuval haline geldi, çünkü Bell, duvarlarda ve mobilyalarda resim çalışmaları ve bahçeleri sanatsal olarak tasarlamak da dahil olmak üzere evde birçok tasarım değişikliği yaptı. Sık sık Grant ile birlikte çalıştığı, en çok tanındığı konuları çizeceği yer burasıydı.Manzaralar, portreler ve natürmortlar.

Savaştan sonra Bell sık sık seyahat etti ve resimleri ziyaret ettiği yerlerden ve tanıştığı insanlardan etkilendi. Gertrude Stein’in Paris’teki evindeki salonlara katıldı ve Matisse ve Picasso’nun stüdyolarını ziyaret etti. Bir sanatçı olarak kendi profili büyürken, itibarı her zaman Grant’in tarafından gölgede bırakıldı. genellikle düzenlemeyle iyi görünmesine ve Grant’in çalışmalarını yükseltmeye çalışırken aktif bir rol oynamasına rağmen, bir zamanlar kendisini “Bayan Duncan Grant” olarak tanımlayan bir gazeteciye şiddetle itiraz etti.” 

Sanatsal olarak üretken olmakla birlikte, Bell’in kariyerinin son on yılları Roger Fry’ın 1934’teki ölümüyle başlayan birçok trajediyle doluydu. Daha sonra sinir krizi geçirdi ve son derece yakın olduğu en büyük oğlu Julian, İspanya İç Savaşı sırasında 1937’de öldükten sonra iyileşmesi uzun zaman aldı. Dört yıl sonra 1941’de kız kardeşi Virginia Woolf intihar etti.

Derin kayıplara rağmen, sanatı Bell’e bir çıkış ve sığınak sağladı. 1936’da RMS Queen Mary gemisini süslemek için önemli bir komisyon aldı. Özgün tasarım Katolik şapel odası için uygunsuz bulundu ve tüm tarafları yatıştırmak için Bell’e özel yemek için kullanılacak yeni bir oda verildi. Buna ek olarak, 1939’da Grant, oğlu ve kızı ile birlikte Sussex’teki Berwick Kilisesi için bir resim oluşturmak üzere görevlendirildi ve Bell’in dine olan güvensizliği ve ilgisizliği konusunda uzun zamandır vokal olduğu için şaşırtıcı bir komisyon.

Hayatının son yıllarında, biraz sosyal olarak ayrılmış Zil (kendi tanıdıkları çevresindekiler hariç) toplumdan daha da uzaklaştı. Çoğunlukla Charleston’da kaldı, Grant, çocukları ve torunlarıyla vakit geçirdi.Evi çalışmaları için ilham vermeye devam etti.

Nisan 1961’de Bell, iyileşmeyeceği bronşit geliştirdi. Kalp yetmezliğinden kısa bir süre sonra öldü ve Charleston yakınlarındaki mezarlığa gömüldü.

Modernizme olan eşsiz yaklaşımında Vanessa Bell birçok yönden öncü oldu. İngiltere’de soyutlamayı deneyen ilk kadınlardan biriydi ve vizyonu 20. yüzyılın başlarında önde gelen sanat gruplarının ve programlarının oluşturulmasının arkasındaydı.

Çalışmalarının mirası, sanatçılara birçok alanda ilham vermeye devam ediyor. Kompozisyonu ve renk kullanımı ile çağdaş sanatçı David Hockney’in tarzı arasında karşılaştırmalar yapıldı. Son zamanlarda, müzisyen Patti Smith, Bell’in tasarımlarını içeren Charleston ziyaretinden bir dizi fotoğraf hazırladı. Buna ek olarak, Burberry moda evi, Bell’in tekstillerinden ve resimlerinden esinlenen bir dizi çanta yarattı.